1/29/2010
Respect voor wat het leven je geeft
Ik heb het boek "De Afrikaanse prinses" uit, van Sonia Sampayo, een Spaanse vrouw die verliefd wordt op een Senegalees, en zijn derde vrouw wordt. Het is een waar gebeurd verhaal, ze beschrijft haar leven. De documentaire "Princesa de Africa" gaat er ook over.
Het is een herkenbaar verhaal en ontroerend. Tegelijkertijd is Sonia heel anders dan ik. Ik begrijp niet hoe ze er vrij makkelijk voor kiest met Pap te trouwen, terwijl ze weet dat hij al twee vrouwen heeft in Senegal, en dat ze dan toch als ze in Senegal is de gedachte niet kan verdragen dat hij met zijn andere vrouwen slaapt, dat had ze toch van tevoren kunnen bedenken...
De eerste keer dat ze naar Senegal gaat is alles een droom, een paradijs voor haar. De tweede keer is het een hel, een nachtmerrie. Ze ziet alles negatief, ze is onzeker, ze weet niet wat ze met zichzelf aanmoet in Senegal. Dat gevoel herken ik niet, die ervaring heb ik nooit gehad. Senegal was van het begin af aan mijn grote liefde. Ik wilde altijd al naar Afrika en de eerste keer dat ik naar Senegal ging was ik blij dat het eindelijk gelukt was, ik had mijn bestemming bereikt, en ik wist dat het niet de laatste keer was dat ik erheen ging (al wist ik natuurlijk niet wat er allemaal nog ging komen). In Senegal weet ik beter wat de zin van het leven is dan in Nederland. Het leven is er intens, ik leef dichtbij wat voor mij wezenlijk is. "Wat moet ik hier" heb ik me in Senegal nooit afgevraagd. Mensen zijn arm en hebben een zwaar leven. Met weinig middelen kun je al veel verschil maken. Ik verlang ernaar om iets te doen om bij te dragen aan een betere wereld, en daarom heeft het voor mij zin om daar te zijn.
Tot slot nog een citaat van Sonia:
Het is een herkenbaar verhaal en ontroerend. Tegelijkertijd is Sonia heel anders dan ik. Ik begrijp niet hoe ze er vrij makkelijk voor kiest met Pap te trouwen, terwijl ze weet dat hij al twee vrouwen heeft in Senegal, en dat ze dan toch als ze in Senegal is de gedachte niet kan verdragen dat hij met zijn andere vrouwen slaapt, dat had ze toch van tevoren kunnen bedenken...
De eerste keer dat ze naar Senegal gaat is alles een droom, een paradijs voor haar. De tweede keer is het een hel, een nachtmerrie. Ze ziet alles negatief, ze is onzeker, ze weet niet wat ze met zichzelf aanmoet in Senegal. Dat gevoel herken ik niet, die ervaring heb ik nooit gehad. Senegal was van het begin af aan mijn grote liefde. Ik wilde altijd al naar Afrika en de eerste keer dat ik naar Senegal ging was ik blij dat het eindelijk gelukt was, ik had mijn bestemming bereikt, en ik wist dat het niet de laatste keer was dat ik erheen ging (al wist ik natuurlijk niet wat er allemaal nog ging komen). In Senegal weet ik beter wat de zin van het leven is dan in Nederland. Het leven is er intens, ik leef dichtbij wat voor mij wezenlijk is. "Wat moet ik hier" heb ik me in Senegal nooit afgevraagd. Mensen zijn arm en hebben een zwaar leven. Met weinig middelen kun je al veel verschil maken. Ik verlang ernaar om iets te doen om bij te dragen aan een betere wereld, en daarom heeft het voor mij zin om daar te zijn.
Tot slot nog een citaat van Sonia:
Senegalezen klagen niet graag, ze vinden het niet nodig anderen te vertellen waar ze mee zitten, en als ze het wel doen, zeggen ze er meteen bij dat er niets aan de hand is, dat het niet erg is. Klagen is voor hen een uiting van gebrek aan respect voor het leven, voor wat het leven je geeft. Het betekent dat je niet accepteert dat je je eigen weg hebt te gaan. Het is iets onzinnigs. Ze nemen het leven zoals het komt, ze aanvaarden de gebeurtenissen zonder al te veel vragen te stellen. Dat wil niet zeggen dat ze zich overal bij neerleggen, dat ze niet bereid zijn te vechten. Integendeel, want natuurlijk werkt iedereen hard en doet iedereen er alles aan om te groeien, om vooruit te gaan en zijn kinderen en familie alles te geven wat ze nodig hebben. Er zijn veel manieren om te vechten. Je geeft niet op, wat er ook gebeurt, koste wat kost, boks je tegen alle moeilijkheden op. In slechte tijden verdoen de Senegalezen hun tijd niet met klagen. Ze zetten hun schouders eronder.
Comments:
<< Home
Dank voor plaatsen van deze blog. Weet jij toevallig ook of de documantaire in Nederland op televisie is geweest of dat de dvd ergens te koop is?
# posted by 
: 9:49 AM
: 9:49 AM
Hoi Lizette,
Er is de website www.princesadeafrica.com en ik heb een DVD gevonden, maar in het Spaans: http://www.zonadvd.com/modules.php?name=News&file=article&sid=18930
Heb je het boek al gelezen?
Post a Comment
Er is de website www.princesadeafrica.com en ik heb een DVD gevonden, maar in het Spaans: http://www.zonadvd.com/modules.php?name=News&file=article&sid=18930
Heb je het boek al gelezen?
<< Home
