1/24/2010

 

Cultuurverschillen

Vrijdag was ik met vrienden van het intercultureel theehuis in de kroeg. Ik was met twee mannen uit Koerdisch Irak en een vrouw uit Nederland. We vroegen ons af waar de Calvinistische wortels van de Nederlandse cultuur vandaan kwamen. We stelden ons voor hoe mensen vroeger in de regen in hun huizen op terpen woonden, in de zompige moerassen. Er kon zo weer ergens een rivier buiten zijn oevers treden met een overstroming als gevolg. Er moest hard en serieus gewerkt worden in de strijd tegen het water. "Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg" was het motto. Voor feestjes in de open lucht tot diep in de nacht was het te koud en nat. Mensen gingen rustig binnen zitten bij de open haard.

Het was leuk om ons dit zo voor te stellen met mensen die oorspronkelijk heel ergens anders vandaan komen. Ik ben het liefst met mensen uit verschillende culturen. Ik vind het leuk als verschillende achtergronden en perspectieven bij elkaar komen. Zolang ik me kan herinneren heb ik me anders gevoeld dan anderen. Ik weet niet waarom. Vooral op de middelbare school vond ik dat lastig. Ik had het gevoel dat ik alleen geaccepteerd werd / erbij hoorde, als ik mij net zo gedroeg als mijn klasgenoten (make-up en uitgaan) en ik dezelfde merkkleding droeg. Daar had ik geen zin in. Maar als mensen verschillend zijn dan voel ik geen druk om mij aan te passen aan anderen. Dan hoor ik erbij terwijl ik helemaal mezelf kan zijn.

Ik bedacht me dat verschillen tussen culturen eigenlijk niet zo'n probleem hoeven te zijn. We zijn allemaal mensen en we hebben veel meer gemeenschappelijk dan we van elkaar verschillen. Bijvoorbeeld de vraag of de islam wel te verenigen is met de democratie, is onzinnig. Er is niet zoiets als de islam en de democratie, er zijn mensen die in een land wonen en natuurlijk kunnen moslims in een democratisch land wonen. Het heeft geen zin om steeds te focussen op waar westerse en niet-westerse culturen / religies botsen. Sommige autochtonen zijn onzeker over hoe ze met allochtonen om moeten gaan, of je bijvoorbeeld een fles wijn mee kunt nemen naar een etentje bij iemand die misschien moslim is. Die onzekerheid is niet nodig. Als je bij een onbekende autochtoon op bezoek gaat weet je ook niet wat hij of zij graag wil dat je meeneemt en dan maak je ook een inschatting van wat passend is.

Ik voel me niet onzeker in het omgaan met andere culturen. Ik kan me herinneren dat ik daar vroeger wel onwennig in was. Voor mijn werk bij de Universiteit van Amsterdam ging ik naar Schotland, om te overleggen met de webmaster van de website van ons internationale netwerk. Het was een superbeleefde, vriendelijke en tactvolle man. Ik voelde me lomp in zijn bijzijn, ik wist niet goed hoe ik die formele beleefdheid, gastvrijheid en hartelijkheid moest beantwoorden. Ik vroeg me af wat hij van mij zou denken nu hij zelf op zo'n natuurlijke manier zulke beleefde omgangsvormen hanteerde. Nu weet ik dat hij geen moeite met mij had en mij niet lomp vond, hij vond me een vriendelijk iemand waar prima mee te werken viel. Hij verwachtte niet van mij dat ik mij precies zoals hem gedroeg.

Het probleem van intercultureel contact zit hem meestal niet in de verschillen op zich. Het probleem zit hem in angst voor de onbekende ander en in gebrek aan vaardigheden om met verschillen om te kunnen gaan.
Comments:
hoi esther, ik geloof langzamerhand dat we soulsisters zijn, ik herken me zo in veel van wat je schrijft... mooi geformuleerd ook, dat kan je beter dan ik, mieke
 
Post a Comment

<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?