5/15/2007
Oude ziel
Je kunt deze dagen niet veel berichten van mij verwachten, want ik ga 26 mei voor een maand naar Senegal, en ik heb tot die tijd nog heel veel te doen. Maar ik wilde toch wel kort even iets posten, en wie weet post ik af en toe ook wel vanuit Senegal :)
Vorige week heb ik een avond gekletst met Jeroen, de vriend van Esther. Wat hij vertelde vond ik boeiend en wil ik graag met jullie delen. Hij vertelde over reïncarnatie. Hij heeft les gehad van een boedhist.
Voordat ik hier zal weergeven wat hij zei, wil ik eerst nog een opmerking maken ter verheldering. Ik weet niet precies of ik geloof in reïncarnatie. Eigenlijk begin ik het steeds minder belangrijk te vinden of ik geloof dat iets waar is of niet. Hidde heeft weleens gezegd dat reïncarnatie onmogelijk is. We hebben een lichaam en we hebben een geest / ziel. Alles wat zich afspeelt in die geest / ziel komt voort uit onze hersenen. Op het moment dat we hersendood zijn, zijn er geen gedachten meer, en dus geen geest / ziel. Dus er kan ook niets wegvliegen naar een hemel of naar een volgend leven, als het hart ophoudt met slaan en de hersenen geen zuurstof meer krijgen, dan is wat overblijft een levenloos lichaam, en de ziel houdt dan op te bestaan. Dit fysieke verhaal kan ik helemaal volgen en daar kan ik mij in vinden. Maar er is meer dan de fysieke werkelijkheid, denk ik.
Je kunt ook op een andere manier naar de werkelijkheid kijken dan op een fysieke en wetenschappelijke manier. Die manier is meer spiritueel en poëtisch. Wij mensen zijn op aarde, al miljoenen jaren lang. Er is één universum - voor zover wij weten. Alles maakt deel uit van dat universum, de mensen, dieren, planten en dingen op aarde, de andere planeten, etc.
Wij vormen één geheel samen, met de geschiedenis, heden en toekomst bij elkaar en met die oneindige ruimte. Het oude komt steeds terug in een nieuwe vorm, als "een nieuwe jas voor een oud gevoel". Wij mensen zijn maar heel klein, als zandkorrels in een woestijn, als je het vergelijkt met hoe groot het heelal is.
Wie ben ik om te bepalen dat er geen reïncarnatie is? Wie ben ik om te bepalen dat de ziel zit vastgeroest in dit aardse lichaam, in de hersenen? Er is zoveel wat wij niet begrijpen, niet kunnen bevatten. Soms voel ik mij als deel van het geheel, het maakt niet uit dat ik maar een kleine zandkorrel ben in een eindeloze woestijn, dat ik er ben dat heeft zo moeten zijn. Ik heb mijn plaats in het geheel, mijn rol. Ik ben met alles verbonden.
Het gevoel van deel van het geheel, het gevoel van verbeeldingskracht van vrijheid, van bescherming en van dat alles wat gebeurt, dat dat zo heeft moeten zijn; dat heeft weinig met droge wetenschap te maken. Het is alleen te begrijpen als je je openstelt voor een andere manier van denken en voelen, een meer poëtische manier.
Wat waar is en wat niet, dat is niet zo belangrijk. Ik mag mijn eigen persoonlijke waarheid kiezen en ik mag daarbij mijn gevoel volgen. Ik heb het gevoel dat alles terugkomt, het oude gevoel in een nieuwe jas. En daarom hoef ik reïncarnatie helemaal niet uit te sluiten, en ook het bestaan van de hemel hoeft niet te worden uitgesloten. Ik weet niet of ik echt geloof in reïncarnatie, maar ik vond het mooi wat Jeroen zei.
En nu het verhaal van Jeroen:
De ziel komt steeds terug, steeds in een ander lichaam. In alle levens die wij leiden, steeds opnieuw, maken we uiteindelijk alles mee. De ene keer ben ik de moordenaar, de andere keer ben ik het slachtoffer dat vermoord wordt. We maken alles mee in die verschillende levens, het lijden, de woede, het onrecht, het geluk. Als we een hoop ellende op ons bord krijgen, dan is het niet omdat God ons ergens voor straft, maar omdat we dat één keer in een leven moeten hebben meegemaakt. Daarna komt dat niet meer terug.
Jeroen zei dat er betere tijden komen, dat er meer milieubewustzijn gaat komen, meer idealisme en inzet voor rechtvaardigheid, minder egoïsme en onverschilligheid. Ik zei dat ik er weinig van merkte, dat het volgens mij niet zo best gaat in deze tijd. Hij zei dat het erop duidt dat ik een oude ziel heb. Ik heb dit alles al zo vaak mee gemaakt, in vorige levens. Ik wil tegen mensen zeggen: "Kom op nou, het is toch duidelijk wat er moet gebeuren, als we een betere wereld willen voor ons allemaal en voor onze kinderen, laten we onze schouders eronder zetten."
Ik vind dat het heel duidelijk is wat de problemen zijn en dat we nu iets moeten doen, ik begrijp niet waarom mensen onverschillig zijn. Ik ben daar ongeduldig in, ik vind dat we vandaag moeten beginnen.
Het klinkt mooi, van die oude ziel. Ik weet niet of het waar is. Ik geloof niet dat ik bewust kan weten hoe mijn vorige levens waren, als die er al waren.
Maar het voelt voor mij wel alsof mijn ziel oud is, alsof ik alles wat ik nu meemaak al eerder heb ervaren. Ik heb bijvoorbeeld sterk het gevoel dat één van mijn vorige levens in Afrika was. De eerste keer dat ik naar Senegal ging voelde al meteen als thuiskomen.
Mijn ziel voelt oud, ook al wordt hij vaak als naïef en onwetend bestempeld. Ik zei tegen Jeroen dat ik het gevoel heb beschermd te worden, ik hoef niet bang te zijn, mij zal niets overkomen. Rationeel denk ik dat dat onzin is, er zijn zoveel mensen in de wereld die goed zijn, en die zulke nare dingen meemaken, zij verdienen dat helemaal niet. Als zij niet beschermd worden, waarom zou ik dan wel beschermd worden? Maar het idee van Jeroen is dus dat zij in dat leven de ellende nog mee moeten maken, terwijl ik het al in een eerder leven heb meegemaakt, en daarom voel ik mij beschermd.
Natuurlijk moet ik geen rare dingen gaan doen, als ik voor een trein spring is er niemand die mij beschermt, dan houdt het op allemaal, ik ben verantwoordelijk voor wat ik doe en ik moet zelf zorgen dat ik voorzichtig ben.
Maar als dat gevoel van beschermd worden - of het nu door God is of door iets anders - mij vertrouwen en kracht geeft, laat mij dat gevoel dan houden, dat is alleen maar positief.
