9/18/2009
Het zijn net mensen
Hier is nog een tekst die ik in Senegal heb geschreven, die nog niet op de weblog stond:
We hadden een mooi gesprek in het restaurant van Yassine (over politiek, kunst, ontwikkelingssamenwerking en van alles). Dave zei dat hij het in het begin onwennig vond in Diofior / Senegal, dat het even duurde voor hij zijn draai had gevonden. Hij was er bijvoorbeeld niet aan gewend om zoveel donkere mensen om zich heen te zien. In het begin zag hij vooral alle dingen die hier anders zijn dan in Europa. Maar nu voelt hij zich helemaal op zijn gemak; de afgelopen dagen heeft hij net zo geleefd als de mensen hier: opstaan, even ontbijten, wat door het dorp wandelen en iedereen gedag zeggen, ergens thee gaan drinken, lunchen, wat voetballen, etc. Zijn conclusie is dat we allemaal, wit en zwart, uiteindelijk fundamenteel hetzelfde zijn, ondanks alle verschillen die er verder zijn wat betreft cultuur, religie, geschiedenis, omgeving en manier van leven. Ik was ontroerd toen hij dat zei. Dat is voor mij de hoofdreden, het doel van waarom ik mensen hier naartoe breng. De cultuurverschillen kunnen groot zijn, sommige dingen vind je goed, andere dingen wijs je af, maar als je intensief optrekt met de mensen hier, dan besef je dat we allemaal mensen zijn en dat we daarin gelijk zijn. Als je dat beseft dan is het niet meer mogelijk om racist te zijn.
We hadden een mooi gesprek in het restaurant van Yassine (over politiek, kunst, ontwikkelingssamenwerking en van alles). Dave zei dat hij het in het begin onwennig vond in Diofior / Senegal, dat het even duurde voor hij zijn draai had gevonden. Hij was er bijvoorbeeld niet aan gewend om zoveel donkere mensen om zich heen te zien. In het begin zag hij vooral alle dingen die hier anders zijn dan in Europa. Maar nu voelt hij zich helemaal op zijn gemak; de afgelopen dagen heeft hij net zo geleefd als de mensen hier: opstaan, even ontbijten, wat door het dorp wandelen en iedereen gedag zeggen, ergens thee gaan drinken, lunchen, wat voetballen, etc. Zijn conclusie is dat we allemaal, wit en zwart, uiteindelijk fundamenteel hetzelfde zijn, ondanks alle verschillen die er verder zijn wat betreft cultuur, religie, geschiedenis, omgeving en manier van leven. Ik was ontroerd toen hij dat zei. Dat is voor mij de hoofdreden, het doel van waarom ik mensen hier naartoe breng. De cultuurverschillen kunnen groot zijn, sommige dingen vind je goed, andere dingen wijs je af, maar als je intensief optrekt met de mensen hier, dan besef je dat we allemaal mensen zijn en dat we daarin gelijk zijn. Als je dat beseft dan is het niet meer mogelijk om racist te zijn.
