8/13/2007
Een wereld van verschil
Ik was bij de voorstelling "Datsja" bij het Boulevard theaterfestival in Den Bosch. We kregen als publiek een briefje om op te schrijven waar we van bevrijd wilden worden. Ik schreef "onverschilligheid".
On-verschil-ligheid in verhouding tot het verschil is iets waar Levinas het vaak over heeft. Verschil is belangrijk, als er verschil is dan is er iets waartussen ik kan kiezen, dan maakt het uit wat ik doe. En als ik zie hoe verschillend de ander is ten opzichte van mij, dan weet ik waar ik zelf ophoud en waar de ander begint.
Hoe weinig verschil er voor mij was in de afgelopen twee jaar, en dus hoe veel onverschilligheid, dat merk ik pas nu die periode voorbij is. Nu ben ik weer vol van verlangens, met een drang om grenzen te verleggen, om intens te leven. Als je quota moet afspreken van hoe vaak je je partner minimaal moet zien per week dan is er eigenlijk al iets helemaal verkeerd, als er geen spontaan verlangen is om samen te zijn.
Onverschilligheid is het naarste wat er is, vind ik. Zoals Bono het zingt: "a heart that hurts is a heart that beats" en "the only pain is to feel nothing at all". Ik wil graag dat alles heel veel uitmaakt voor mij, ik wil graag geraakt worden, een passie / gedrevenheid voelen (vreemd, dat is eigenlijk tegengesteld aan boedhisme, waarin je probeert afstand te nemen van de onvervulde verlangens waar je onder lijdt). Ik wil niet vluchten voor pijn of verdriet, ik wil overal dwars doorheen en er sterker weer uit komen. Doe mij maar "een wereld van verschil".
On-verschil-ligheid in verhouding tot het verschil is iets waar Levinas het vaak over heeft. Verschil is belangrijk, als er verschil is dan is er iets waartussen ik kan kiezen, dan maakt het uit wat ik doe. En als ik zie hoe verschillend de ander is ten opzichte van mij, dan weet ik waar ik zelf ophoud en waar de ander begint.
Hoe weinig verschil er voor mij was in de afgelopen twee jaar, en dus hoe veel onverschilligheid, dat merk ik pas nu die periode voorbij is. Nu ben ik weer vol van verlangens, met een drang om grenzen te verleggen, om intens te leven. Als je quota moet afspreken van hoe vaak je je partner minimaal moet zien per week dan is er eigenlijk al iets helemaal verkeerd, als er geen spontaan verlangen is om samen te zijn.
Onverschilligheid is het naarste wat er is, vind ik. Zoals Bono het zingt: "a heart that hurts is a heart that beats" en "the only pain is to feel nothing at all". Ik wil graag dat alles heel veel uitmaakt voor mij, ik wil graag geraakt worden, een passie / gedrevenheid voelen (vreemd, dat is eigenlijk tegengesteld aan boedhisme, waarin je probeert afstand te nemen van de onvervulde verlangens waar je onder lijdt). Ik wil niet vluchten voor pijn of verdriet, ik wil overal dwars doorheen en er sterker weer uit komen. Doe mij maar "een wereld van verschil".