6/06/2007
"Bonjour le Senegal"
Hier is een kort verslag van onze Senegalreis:
We hebben een erg goede tijd hier, we maken heel veel mee. Het begin van de reis was de echte Afrika ervaring: met overvolle hobbelbusjes in de hitte en stof de reis maken van Gambia naar Senegal. Maar ook meteen de kennismaking met de open hartelijke mensen, te zien hoe de bevolking hier leeft. De deelnemers hadden niet eerder zo gereisd en ze vonden het zwaar maar ook een mooie ervaring. Om aan te komen in het dorp Dioffior (van het project van het computercentrum) voelde als thuiskomen, met een hele warme ontvangst. Ik zag veel mensen terug: Lamine, Mamadou, Fatou Thiam, Babacar, Aliou, Aby en Awa. We hebben veel met iedereen gepraat en ook met een vereniging met gehandicapten waar we misschien een project mee willen organiseren. Gisteravond waren we uitgenodigd bij Aby en Thomas. We hebben met de familie gegeten en muziek gemaakt met emmers en blikjes :)
Dioffior is een bijzonder dorp, iedereen is actief in allerlei organisaties, en ze doen het allemaal vrijwillig. Fatou heeft veel verteld over Senegalese gebruiken, over uithuwelijking en de positie van de vrouw, en dat als een vrouw een gekleurde doek om haar hoofd heeft, dat het betekent dat ze getrouwd is.
De deelnemers vonden het schokkend om het vervallen ziekenhuis te zien met de malariapatiënten, een deelnemer moest erom huilen. Ik vergeet bijna hoe schokkend het is de eerste keer, ik ben gewend aan de situatie, hoewel ik het natuurlijk nog steeds heel naar en onrechtvaardig vind, dat er hier mensen sterven aan ziektes die in Europa goed te genezen zijn. Het is naar om het te zien maar het is de realiteit. Onze groep is heel gemotiveerd om samen met de Senegalese bevolking te werken aan ontwikkeling. Vandaag zijn we aangekomen in Somone. Het is wel een cultuurschok voor ons, de overgang van een arm afgelegen traditioneel gastvrij en solidair Serrer dorp, waar we met z'n vieren in 1 kamer sliepen, op de grond, met twee dagen geen water in de douche, naar een toeristenoord met de ontzettende tegenstellingen tussen de glimmende villa's en hotels van de rijken (westerlingen) en de onverschillige Toubabs (witten) met hun bierbuiken aan de ene kant, en de krotten van de armen (lokale bevolking) aan de andere kant. We slapen nu in een enorm huis, we hebben allemaal een eigen kamer, met een douche met warm water. We eten aan tafel met ons eigen bord. Maar ik eet veel liever met een kleed op de grond bij de familie van Aby met z'n allen. De lokale bevolking in Somone heeft het moeilijk en het is zeker nuttig om hier een project te doen. Maar voor mij persoonlijk is het zo dat mijn hart ligt in Dioffior, als ik ooit in Senegal ga wonen dan is het in Dioffior.
We hebben een erg goede tijd hier, we maken heel veel mee. Het begin van de reis was de echte Afrika ervaring: met overvolle hobbelbusjes in de hitte en stof de reis maken van Gambia naar Senegal. Maar ook meteen de kennismaking met de open hartelijke mensen, te zien hoe de bevolking hier leeft. De deelnemers hadden niet eerder zo gereisd en ze vonden het zwaar maar ook een mooie ervaring. Om aan te komen in het dorp Dioffior (van het project van het computercentrum) voelde als thuiskomen, met een hele warme ontvangst. Ik zag veel mensen terug: Lamine, Mamadou, Fatou Thiam, Babacar, Aliou, Aby en Awa. We hebben veel met iedereen gepraat en ook met een vereniging met gehandicapten waar we misschien een project mee willen organiseren. Gisteravond waren we uitgenodigd bij Aby en Thomas. We hebben met de familie gegeten en muziek gemaakt met emmers en blikjes :)
Dioffior is een bijzonder dorp, iedereen is actief in allerlei organisaties, en ze doen het allemaal vrijwillig. Fatou heeft veel verteld over Senegalese gebruiken, over uithuwelijking en de positie van de vrouw, en dat als een vrouw een gekleurde doek om haar hoofd heeft, dat het betekent dat ze getrouwd is.
De deelnemers vonden het schokkend om het vervallen ziekenhuis te zien met de malariapatiënten, een deelnemer moest erom huilen. Ik vergeet bijna hoe schokkend het is de eerste keer, ik ben gewend aan de situatie, hoewel ik het natuurlijk nog steeds heel naar en onrechtvaardig vind, dat er hier mensen sterven aan ziektes die in Europa goed te genezen zijn. Het is naar om het te zien maar het is de realiteit. Onze groep is heel gemotiveerd om samen met de Senegalese bevolking te werken aan ontwikkeling. Vandaag zijn we aangekomen in Somone. Het is wel een cultuurschok voor ons, de overgang van een arm afgelegen traditioneel gastvrij en solidair Serrer dorp, waar we met z'n vieren in 1 kamer sliepen, op de grond, met twee dagen geen water in de douche, naar een toeristenoord met de ontzettende tegenstellingen tussen de glimmende villa's en hotels van de rijken (westerlingen) en de onverschillige Toubabs (witten) met hun bierbuiken aan de ene kant, en de krotten van de armen (lokale bevolking) aan de andere kant. We slapen nu in een enorm huis, we hebben allemaal een eigen kamer, met een douche met warm water. We eten aan tafel met ons eigen bord. Maar ik eet veel liever met een kleed op de grond bij de familie van Aby met z'n allen. De lokale bevolking in Somone heeft het moeilijk en het is zeker nuttig om hier een project te doen. Maar voor mij persoonlijk is het zo dat mijn hart ligt in Dioffior, als ik ooit in Senegal ga wonen dan is het in Dioffior.
Het ziekenhuis in Dioffior
Comments:
<< Home
Waan je nog even in Afrikaanse sferen met onze professionele percussionisten uit Senegal...
Boek nu je workshop, feestje of bedrijfsevenement op www.djembefola.nl.
Post a Comment
Boek nu je workshop, feestje of bedrijfsevenement op www.djembefola.nl.
# posted by 
: 9:53 PM
: 9:53 PM << Home
