7/20/2009
Hopeloos ;)
De afgelopen dagen was ik naar Gambia om groep 2 op te halen voor het Xplore project. De reis is goed verlopen. We hebben rustig aan gedaan op de terugweg, met overnachtingen in Gambia en Toubacouta. (Op de heenweg heb ik ook in Toubacouta overnacht.) We waren bij het hotel Les Cocillages, met een vriendelijke grappige Senegalese eigenaar en een gids die jaren lang in Utrecht Lunetten heeft gewoond. We kwamen veel Senegalezen tegen die Nederlands spraken, wat ze of in Nederland geleerd hebben of van Nederlandse / Vlaamse toeristen. De piroguier zei "hopeloos" achter elke zin ;)
De reis verliep soepel, we hebben op zaterdag ook nog een krokodillenpoel bezocht in Gambia, met een museum. De jongeren zeiden dat ze overweldigd waren door alle indrukken van de reis. Voordat we bij de krokodillenpoel in Bakao kwamen reden we door een wat armere wijk. De tegenstelling met onze toeristische jeeps was groot. Ik kan me niet zo goed meer voorstellen dat te zien hoe de mensen daar leven als schokkend armoedig wordt ervaren voor iemand die voor het eerst in Senegal / een ontwikkelingsland komt. Het waren stenen huizen, redelijk schoon, niet al te krap en gemiddeld voor hoe mensen in Senegal leven. Maar als je net uit een resort in Gambia komt dan is het een grote overgang.
Ik vind Toubacouta een erg gezellig dorp. We gingen - met Amamdou en Omar - 's avonds naar een straatfeestje en we hebben bier gedronken bij Fatou, de vrouw van een barman. Op de heenweg heb ik daar de film "Moolade" laten zien op mijn laptop, waar iedereen erg door geraakt was. De film gaat over vrouwen die protesteren tegen vrouwenbesnijdenis. Het is bijzonder om zo'n film met Senegalezen te bekijken. Ze hebben begrip voor het verzet van de vrouwen, maar ook voor de mannen (en sommige vrouwen) die willen vasthouden aan de eeuwenoude tradities.
De reis verliep soepel, we hebben op zaterdag ook nog een krokodillenpoel bezocht in Gambia, met een museum. De jongeren zeiden dat ze overweldigd waren door alle indrukken van de reis. Voordat we bij de krokodillenpoel in Bakao kwamen reden we door een wat armere wijk. De tegenstelling met onze toeristische jeeps was groot. Ik kan me niet zo goed meer voorstellen dat te zien hoe de mensen daar leven als schokkend armoedig wordt ervaren voor iemand die voor het eerst in Senegal / een ontwikkelingsland komt. Het waren stenen huizen, redelijk schoon, niet al te krap en gemiddeld voor hoe mensen in Senegal leven. Maar als je net uit een resort in Gambia komt dan is het een grote overgang.De jongeren vroegen me of ik nu niet meer overweldigd wordt door alle indrukken, omdat ik al zo vaak in Senegal ben geweest. Dat heb ik echter wel nog steeds. Het leven in Senegal is heel intens. Het is heel zwaar maar het geluk is ook intens. Omdat veel dingen moeilijk / zwaar zijn, zijn we extra blij als het goed gaat. Alles is intens: de geuren, de hitte, de kleuren en de emoties (verdriet, hoop, blijdschap, twijfel etc.). Alleen met onverstoorbaarheid, goed nadenken, geduld en rust is de intensiteit te verdragen.
Vanmiddag in de bus hadden we trouwens een heftige maar goede discussie over de multiculturele samenleving in Nederland. Daar zal ik ook nog eens over schrijven hier.
