3/31/2009
Fokke en Sukke
3/28/2009
De rol van de media
Ik ging vrijdag naar een masterclass bij de Erasmus Universiteit Rotterdam over "de rol van de media, over het vormen van percepties en het creeren van sociale cohesie". En nu lees ik vanmorgen een artikel in de krant dat gaat over de docent van het college, en juist bij dit artikel vraag ik mij af welke af welke percepties, emoties en belangen er meespelen, en hoe ik een meer feitelijk en minder gekleurd beeld kan krijgen van wat er aan de hand is.
De docent was Tariq Ramadan. Ik was erg enthousiast over het college. De studenten kwamen van allerlei uithoeken van de wereld. Uit het college bleek voor mij duidelijk dat Ramadan intelligent is, veel weet en goed les kan geven. De discussies met de studenten waren boeiend en genuanceerd, niet gepolitiseerd. Ook heeft hij het woord islam niet een keer gebruikt. Dat vind ik wel bijzonder, dat een "islamistisch geleerde" (zo wordt hij in het krantenartikel genoemd) toch niet dag en nacht met religie bezig is maar zich ook prima kan richten op een ander onderwerp, en de islam er verder buiten laten.
Een paar punten uit het betoog van Ramadan:
- Het gebruik van beelden in de media is sterk toegenomen (televisie, internetfilmpjes). Beelden spreken sterk tot de verbeelding / roepen emoties op. En het is moeilijk te achterhalen wat de context was van de beelden. Je kunt een film maken waarin je een agressieve man laat zien, de man wordt afgeschilderd als slecht. Maar misschien is de man eerst mishandeld en laat je alleen zijn reactie op dat geweld zien.
- Kranten moeten verkocht worden, dus moet er in de krant staan wat mensen willen lezen, journalisten moeten daar rekening mee houden, ze moeten hun boodschap afstemmen op wat de lezer wil lezen.
- Wie het eerst met nieuws komt krijgt de meeste aandacht. Tijd en macht zijn belangrijke factoren. Journalisten moeten zich zo richten op snelheid dat dit soms ten koste kan gaan van zorgvuldigheid.
- We leven in een geglobaliseerde wereld. Culturen van over de hele wereld komen onze huiskamers binnen. Grote hoeveelheden van heel verschillende soorten en bronnen van informatie komen bij ons binnen. Het is moeilijk om kritisch te zijn de informatie zorgvuldig te analyseren wanneer het om zoveel en zo diverse informatie gaat. We moeten vaardigheden ontwikkelen om te leren daarmee om te gaan.
- De rol van internet is erg belangrijk geworden. De toegang is makkelijk en er is gigantisch veel informatie te vinden. Maar het is vaak onduidelijk wat de bronnen van de informatie zijn en in hoeverre het betrouwbaar is.
We hadden het over objectiviteit en (inter)subjectiviteit. Nieuws is bijna nooit puur objectief. Het wordt gekleurd door het perspectief van degene die het nieuws brengt. Een student zei dat de Nederlandse politiek grotendeels pro-Israel is. Dit beinvloedt de manier waarop nieuws over het Israel-Palestina conflict in Nederland gepresenteerd wordt. Sommige studenten vonden de subjectiviteit, de gekleurdheid door degene die het nieuws verwoordt, niet erg, anderen vonden het wel een probleem. In ieder geval is het handig om te weten wat de achtergrond is van degene die het nieuws brengt, vind ik, om te weten op wat voor manier de berichtgeving gekleurd is.
Met betrekking tot Tariq Ramadan zelf kom ik er niet goed uit. De kleuren van verschillende partijen zijn zo fel dat ik niet goed weet hoe de neutrale feitelijke werkelijkheid eruit ziet. Het artikel van Amanda Kluveld (historica) in de Volkskrant van vandaag is zelf eigenlijk een casus voor het college van Tariq Ramadan. Het is duidelijk een "gekleurd" artikel, gekleurd door angst / frustratie lijkt het. Tariq Ramadan heeft hetzelfde probleem als Geert Wilders: de berichtgeving over hen wordt al snel vertroebeld wordt door emoties. Zij zijn allebei sterke persoonlijkheden met een uitgesproken mening die nogal wat los maakt in de samenleving, ook al zijn ze verder elkaars tegenpolen.
Tariq Ramadan zegt zelf in "Een jihad van vertrouwen" (zoals ik al eerder hier postte):
"We moeten rekening houden met dit psychologische gegeven: de mensen zijn bang, ze ondergaan spanningen en onzekerheden die soms heftige volledig ongecontroleerde en buitensporige reacties teweegbrengen. Overal zijn de gevolgen van deze crises op een kruispunt zichtbaar: onder invloed van emoties luisteren mensen minder en houden zich doof; er is steeds minder ruimte voor genuanceerd denken en men drukt zich op een binaire wijze uit, terwijl men de nuance als een dubbelzinnigheid beschouwt. Anekdotes die voor wezenlijk worden gehouden dienen als rechtvaardiging voor onherroepelijke oordelen over de ander (het gedrag van deze of gene is representatief voor heel diens samenleving of gemeenschap).
Als de media op deze manier vertekende beelden uitzendt, gekleurd door emoties, dan is dat zeker schadelijk. De emoties verblinden, leiden tot overdrijvingen, het nieuws wordt er minder neutraal / objectief van. De kans op vooroordelen en racisme wordt groter. Ik wil niet dit soort gekleurde perspectieven voorgeschoteld krijgen, ik wil neutrale feitelijke berichten lezen en zelf mijn mening vormen.
Feiten staan er niet veel in het artikel van Amanda Kluveld. Ze noemt Tariq Ramadan een wolf in schaapskleren, wat niet bepaald een meetbaar feit is en ook niet erg origineel, want zo wordt hij voortdurend genoemd, waardoor je bijna ongemerkt gaat aannemen dat het dan wel waar zal zijn. Als hij een wolf is in schaapskleren dan zitten zijn schaapskleren als gegoten. Ik heb niets wolfachtigs gemerkt in de masterclass. Dus in dat geval is hij in ieder geval een slimme geleerde die zichzelf heel vakkundig vermommen kan. Ik wil ook graag weten wat hij echt denkt en echt wil. Maar via Amanda Kluveld kom ik daar in ieder geval niet achter. Dus Tariq Ramadan zou iets negatiefs over homo's en vrouwen gezegd hebben. Wat hij gezegd heeft is niet duidelijk en wanneer het was ook niet. Gelukkig is er meer informatie te vinden op internet:
- http://www.erasmusmagazine.nl/nieuws/detail/article/928/ (Erasmus Magazine)
- http://www.gk.nl/index.php?id=9&a=bericht&bericht=6070 (Gay Krant)
Dus hij zou zes jaar geleden in Frankrijk gezegd hebben dat vrouwen geen aandacht mogen trekken en hun blik op het beton van de straat moeten richten, en dat homoseksualiteit binnen de islam niet is toegestaan. Studenten van zijn colleges hebben de Gay krant getipt over zijn (zes jaar oude?) uitspraken over vrouwen en homo's. Nu doet de gemeente onderzoek hiernaar en wacht de universiteit af. Het is een erg raar verhaal vind ik. Ik zou verwachten dat de universiteit eerst grondig onderzoek doet voor ze hem als gast hoogleraar benoemen. Moeten er nu nog uitspraken van zes jaar geleden in Frankrijk onderzocht worden? Misschien is hij wel van gedachten veranderd. Dat zou toch ook nog eens aan hemzelf gevraagd kunnen worden.
Eigenlijk is er volgens mij geen nieuws op dit moment. Het lijkt erop dat het enige nieuws is dat de Actualiteitenraad tijdens een vergadering bezig was met oude koeien uit de sloot te halen. Maar door de aandacht die de media eraan besteed wordt het vanzelf weer nieuws.
Kunnen we besluiten Tariq Ramadan alleen te beoordelen op basis van zijn gedrag en uitspraken in het heden? Natuurlijk wil de universiteit geen docent in dienst hebben die studenten aanzet tot extremisme. Als hij dat doet in zijn colleges dan moet hij ontslagen worden. Als hij stiekem plannen maakt voor een Islamitische revolutie in Europa dan is het ook handig om daar onderzoek naar te doen. Maar ik denk niet dat Franse casettebandjes van zes jaar geleden dan erg relevant zijn.
Verslag van de vergadering van de Actualiteitenraad:
Anita Fähmel van Leefbaar Rotterdam stelde vast dat er niets nieuws onder de zon is. "De bandjes met uitspraken van Tariq Ramadan zijn al zes jaar oud. Daarom waren we ook met stomheid geslagen dat de VVD zich nu zo roert. Wat ons betreft is het helder, we hebben hier te maken met een wolf in schaapskleren." Aan het eind van haar betoog overhandigde Fähmel aan burgemeester Aboutaleb een You Tube-filmpje waarop Ramadan Islam-overwinningen in Tjetenië zou verheerlijken." (van de hierboven geposte link naar de Gay Krant)
(Amanda Kluveld citeerde dus eigenlijk Anita Fähmel.)
Kunnen we alsjeblieft ophouden met dit soort domme ongefundeerde uitspraken en acties!? Sinds wanneer wordt er onderzoek gedaan via het overhandigen van youtube filmpjes.
De docent was Tariq Ramadan. Ik was erg enthousiast over het college. De studenten kwamen van allerlei uithoeken van de wereld. Uit het college bleek voor mij duidelijk dat Ramadan intelligent is, veel weet en goed les kan geven. De discussies met de studenten waren boeiend en genuanceerd, niet gepolitiseerd. Ook heeft hij het woord islam niet een keer gebruikt. Dat vind ik wel bijzonder, dat een "islamistisch geleerde" (zo wordt hij in het krantenartikel genoemd) toch niet dag en nacht met religie bezig is maar zich ook prima kan richten op een ander onderwerp, en de islam er verder buiten laten.
Een paar punten uit het betoog van Ramadan:
- Het gebruik van beelden in de media is sterk toegenomen (televisie, internetfilmpjes). Beelden spreken sterk tot de verbeelding / roepen emoties op. En het is moeilijk te achterhalen wat de context was van de beelden. Je kunt een film maken waarin je een agressieve man laat zien, de man wordt afgeschilderd als slecht. Maar misschien is de man eerst mishandeld en laat je alleen zijn reactie op dat geweld zien.
- Kranten moeten verkocht worden, dus moet er in de krant staan wat mensen willen lezen, journalisten moeten daar rekening mee houden, ze moeten hun boodschap afstemmen op wat de lezer wil lezen.
- Wie het eerst met nieuws komt krijgt de meeste aandacht. Tijd en macht zijn belangrijke factoren. Journalisten moeten zich zo richten op snelheid dat dit soms ten koste kan gaan van zorgvuldigheid.
- We leven in een geglobaliseerde wereld. Culturen van over de hele wereld komen onze huiskamers binnen. Grote hoeveelheden van heel verschillende soorten en bronnen van informatie komen bij ons binnen. Het is moeilijk om kritisch te zijn de informatie zorgvuldig te analyseren wanneer het om zoveel en zo diverse informatie gaat. We moeten vaardigheden ontwikkelen om te leren daarmee om te gaan.
- De rol van internet is erg belangrijk geworden. De toegang is makkelijk en er is gigantisch veel informatie te vinden. Maar het is vaak onduidelijk wat de bronnen van de informatie zijn en in hoeverre het betrouwbaar is.
We hadden het over objectiviteit en (inter)subjectiviteit. Nieuws is bijna nooit puur objectief. Het wordt gekleurd door het perspectief van degene die het nieuws brengt. Een student zei dat de Nederlandse politiek grotendeels pro-Israel is. Dit beinvloedt de manier waarop nieuws over het Israel-Palestina conflict in Nederland gepresenteerd wordt. Sommige studenten vonden de subjectiviteit, de gekleurdheid door degene die het nieuws verwoordt, niet erg, anderen vonden het wel een probleem. In ieder geval is het handig om te weten wat de achtergrond is van degene die het nieuws brengt, vind ik, om te weten op wat voor manier de berichtgeving gekleurd is.
Met betrekking tot Tariq Ramadan zelf kom ik er niet goed uit. De kleuren van verschillende partijen zijn zo fel dat ik niet goed weet hoe de neutrale feitelijke werkelijkheid eruit ziet. Het artikel van Amanda Kluveld (historica) in de Volkskrant van vandaag is zelf eigenlijk een casus voor het college van Tariq Ramadan. Het is duidelijk een "gekleurd" artikel, gekleurd door angst / frustratie lijkt het. Tariq Ramadan heeft hetzelfde probleem als Geert Wilders: de berichtgeving over hen wordt al snel vertroebeld wordt door emoties. Zij zijn allebei sterke persoonlijkheden met een uitgesproken mening die nogal wat los maakt in de samenleving, ook al zijn ze verder elkaars tegenpolen.
Tariq Ramadan zegt zelf in "Een jihad van vertrouwen" (zoals ik al eerder hier postte):
"We moeten rekening houden met dit psychologische gegeven: de mensen zijn bang, ze ondergaan spanningen en onzekerheden die soms heftige volledig ongecontroleerde en buitensporige reacties teweegbrengen. Overal zijn de gevolgen van deze crises op een kruispunt zichtbaar: onder invloed van emoties luisteren mensen minder en houden zich doof; er is steeds minder ruimte voor genuanceerd denken en men drukt zich op een binaire wijze uit, terwijl men de nuance als een dubbelzinnigheid beschouwt. Anekdotes die voor wezenlijk worden gehouden dienen als rechtvaardiging voor onherroepelijke oordelen over de ander (het gedrag van deze of gene is representatief voor heel diens samenleving of gemeenschap).
Als de media op deze manier vertekende beelden uitzendt, gekleurd door emoties, dan is dat zeker schadelijk. De emoties verblinden, leiden tot overdrijvingen, het nieuws wordt er minder neutraal / objectief van. De kans op vooroordelen en racisme wordt groter. Ik wil niet dit soort gekleurde perspectieven voorgeschoteld krijgen, ik wil neutrale feitelijke berichten lezen en zelf mijn mening vormen.
Feiten staan er niet veel in het artikel van Amanda Kluveld. Ze noemt Tariq Ramadan een wolf in schaapskleren, wat niet bepaald een meetbaar feit is en ook niet erg origineel, want zo wordt hij voortdurend genoemd, waardoor je bijna ongemerkt gaat aannemen dat het dan wel waar zal zijn. Als hij een wolf is in schaapskleren dan zitten zijn schaapskleren als gegoten. Ik heb niets wolfachtigs gemerkt in de masterclass. Dus in dat geval is hij in ieder geval een slimme geleerde die zichzelf heel vakkundig vermommen kan. Ik wil ook graag weten wat hij echt denkt en echt wil. Maar via Amanda Kluveld kom ik daar in ieder geval niet achter. Dus Tariq Ramadan zou iets negatiefs over homo's en vrouwen gezegd hebben. Wat hij gezegd heeft is niet duidelijk en wanneer het was ook niet. Gelukkig is er meer informatie te vinden op internet:
- http://www.erasmusmagazine.nl/nieuws/detail/article/928/ (Erasmus Magazine)
- http://www.gk.nl/index.php?id=9&a=bericht&bericht=6070 (Gay Krant)
Dus hij zou zes jaar geleden in Frankrijk gezegd hebben dat vrouwen geen aandacht mogen trekken en hun blik op het beton van de straat moeten richten, en dat homoseksualiteit binnen de islam niet is toegestaan. Studenten van zijn colleges hebben de Gay krant getipt over zijn (zes jaar oude?) uitspraken over vrouwen en homo's. Nu doet de gemeente onderzoek hiernaar en wacht de universiteit af. Het is een erg raar verhaal vind ik. Ik zou verwachten dat de universiteit eerst grondig onderzoek doet voor ze hem als gast hoogleraar benoemen. Moeten er nu nog uitspraken van zes jaar geleden in Frankrijk onderzocht worden? Misschien is hij wel van gedachten veranderd. Dat zou toch ook nog eens aan hemzelf gevraagd kunnen worden.
Eigenlijk is er volgens mij geen nieuws op dit moment. Het lijkt erop dat het enige nieuws is dat de Actualiteitenraad tijdens een vergadering bezig was met oude koeien uit de sloot te halen. Maar door de aandacht die de media eraan besteed wordt het vanzelf weer nieuws.
Kunnen we besluiten Tariq Ramadan alleen te beoordelen op basis van zijn gedrag en uitspraken in het heden? Natuurlijk wil de universiteit geen docent in dienst hebben die studenten aanzet tot extremisme. Als hij dat doet in zijn colleges dan moet hij ontslagen worden. Als hij stiekem plannen maakt voor een Islamitische revolutie in Europa dan is het ook handig om daar onderzoek naar te doen. Maar ik denk niet dat Franse casettebandjes van zes jaar geleden dan erg relevant zijn.
Verslag van de vergadering van de Actualiteitenraad:
Anita Fähmel van Leefbaar Rotterdam stelde vast dat er niets nieuws onder de zon is. "De bandjes met uitspraken van Tariq Ramadan zijn al zes jaar oud. Daarom waren we ook met stomheid geslagen dat de VVD zich nu zo roert. Wat ons betreft is het helder, we hebben hier te maken met een wolf in schaapskleren." Aan het eind van haar betoog overhandigde Fähmel aan burgemeester Aboutaleb een You Tube-filmpje waarop Ramadan Islam-overwinningen in Tjetenië zou verheerlijken." (van de hierboven geposte link naar de Gay Krant)
(Amanda Kluveld citeerde dus eigenlijk Anita Fähmel.)
Kunnen we alsjeblieft ophouden met dit soort domme ongefundeerde uitspraken en acties!? Sinds wanneer wordt er onderzoek gedaan via het overhandigen van youtube filmpjes.
3/23/2009
Daaaaag... tegen racisme
Het was een bijzondere dag gisteren, de "Dag tegen racisme" van Nederland bekent kleur in de Melkweg. Ik word er altijd blij van om te zien dat er best veel mensen zijn die net als ik zich willen inzetten voor een samenleving waar mensen met allerlei achtergronden goed met elkaar samenleven, die zich in willen zetten voor het tegengaan van discriminatie en racisme, en wegnemen van rare irreele beelden (vooroordelen, stereotypen) over migranten / minderheden / moslims die de media uitzendt en die zich nestelen in de hoofden van mensen.Aan het lijstje van vooroordelen / stereotype denkbeelden waar ik vaak mee te maken krijg als ik over mijn Palestijnse vriend Khalid vertel, wil ik er nog twee toevoegen (anoniem):
- Iemand vroeg: "Hoe lang blijft Gaza hier?" Hij was de naam van mijn vriend vergeten en noemt hem dan maar Gaza. "Zal ik jouw vriendin voortaan Nederland noemen", was mijn reactie.
- Ik vertelde iemand over een gesprek wat ik met mijn vriend had gehad. "Zij uiten hun emoties niet zo he?" zei mijn gesprekspartner. "Wie bedoel je met zij?" vroeg ik. "Nou, moslims."
Waarom praat iemand over "zij" zonder te zeggen wie? Waarom wordt er een niet-relevante generalisatie naar moslims in het algemeen gemaakt? Waarom willen mensen juist moslims zo graag in hokjes stoppen? De kans is veel kleiner dat zo'n opmerking over bijvoorbeeld christenen of boedhisten wordt gemaakt.
De Dag tegen racisme was hartverwarmend en geestverrijkend. De discussies waren op hoog niveau en het publiek was gemeleerd. Het was ook bijzonder dat ik erheen ging met een vriend, een vluchteling uit Tsjaad (die zei meteen dat hij wel mee wilde toen ik in het intercultureel theehuis vertelde dat ik naar deze dag zou gaan). Hij kon nu mooi met de directeur van Vluchtelingenwerk praten. Zo kon ik nog eens iets concreets bijdragen als vluchtelingenambassadeur.Ik heb nog een punt bedacht waarop de filosofie van Levinas heel belangrijk is met betrekking tot het debat over intergratie. Voor Levinas is mijn relatie met de ander assymetrisch. De ander is mijn meester. De ander is ook kwetsbaar, aan mij overgeleverd, ik ben verantwoordelijk voor hoe ik omga met de ander. Dat geldt natuurlijk ook omgekeerd, ik ben ook de ander voor die ander. Maar daar ga ik niet over, dat is niet relevant vanuit mijn perspectief, mijn positie. Ik heb de plicht om goed om te gaan met de ander. Ik ben verantwoordelijk voor mijn handelen. De ander is verantwoordelijk voor zichzelf.
Stel dat ik een autochtoon ben en de ander is een vreemdeling / nieuwkomer. Dan is de vraag die ik mijzelf stel: wat doe ik voor de ander, wat doe ik voor een vreemdeling zodat hij of zij de weg kan vinden in deze samenleving (ik kan goed helpen want ik weet de weg en ik spreek de taal), wat doe ik als autochtoon om ruimte te geven aan een nieuwkomer, wat draag ik bij aan een samenleving waar mensen met allerlei achtergronden prettig samenleven?
Dat is een heel andere houding dan die nu overheerst in het publieke discours in Nederland: "Past die vreemdeling zich wel aan, leert hij de taal, zoekt hij wel actief naar werk, bezorgt hij geen overlast? Als hij zich niet goed gedraagt dan moet hij maar weer weg." Zo'n houding is niet bevorderlijk voor integratie, een vreemdeling zal zich niet bepaald welkom / thuis voelen en hij of zij zal niet snel het gevoel hebben erbij te horen, als er eerst allerlei eisen (inburgering / assimilatie) gesteld worden voordat autochtonen allochtonen - misschien - accepteren. Dat is iets om over na te denken, niet alleen voor politici en beleidsmakers maar ook voor gewone burgers. De ander te dwingen aan zijn of haar plichten te voldoen en uitsluitend te focussen op de plichten van die ander is een soort totalitaire neiging. Kijk eerst eens naar je eigen rol. Wilders kan wel dromen van een samenleving zonder buitenlanders maar in de werkelijkheid kunnen we (alle mensen die in Nederland wonen) beter samen wat maken van onze cultureel diverse samenleving, die voorlopig zeker pluriform zal blijven.
Hier is nog een filmpje dat gisteren ook vertoond werd, en Francisco Jole was spreker in een van de debatten.
3/18/2009
De ander in ons
Satre - "Huis Clos"
Ik ben "De ander in ons" aan het lezen, van France Guwy. Het is een prachtig boek over Levinas en het is duidelijk meer dan "een inleiding in zijn denken" zoals in de ondertitel staat vermeld. Ik heb nu een heleboel boeken van en over Levinas gelezen, maar ik begrijp nog steeds niet alle aspecten van zijn filosofie. Vooral zijn boek "Otherwise than being" vind ik moeilijk te begrijpen. Het gaat over substitutie, ik neem de plaats in van de ander. Maar hoe kan dat nu, dat kon toch juist niet volgens Levinas? Hoe kan de ander in mij zijn, dat kan dan toch alleen een beeld zijn dat ik van de ander heb? Als de ander en ik totaal anders zijn, voor altijd van elkaar gescheiden, altijd jij en ik, geen wij, als wij allemaal onze eigen verantwoordelijkheid dragen die niet uitwisselbaar is, die een ander niet in mijn plaats op zich kan nemen, hoe kan er dan substitutie zijn, hoe kan ik in de schoenen van de ander gaan staan? In "De ander in ons" staat dat de ander in onszelf kan worden opgevat als ons geweten, wij zijn als ethische wezens aanspreekbaar, we zijn "getekend" door de ander. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, maar ik begrijp niet waarom het de ander in ons genoemd wordt...
***
Ik ben "De ander in ons" aan het lezen, van France Guwy. Het is een prachtig boek over Levinas en het is duidelijk meer dan "een inleiding in zijn denken" zoals in de ondertitel staat vermeld. Ik heb nu een heleboel boeken van en over Levinas gelezen, maar ik begrijp nog steeds niet alle aspecten van zijn filosofie. Vooral zijn boek "Otherwise than being" vind ik moeilijk te begrijpen. Het gaat over substitutie, ik neem de plaats in van de ander. Maar hoe kan dat nu, dat kon toch juist niet volgens Levinas? Hoe kan de ander in mij zijn, dat kan dan toch alleen een beeld zijn dat ik van de ander heb? Als de ander en ik totaal anders zijn, voor altijd van elkaar gescheiden, altijd jij en ik, geen wij, als wij allemaal onze eigen verantwoordelijkheid dragen die niet uitwisselbaar is, die een ander niet in mijn plaats op zich kan nemen, hoe kan er dan substitutie zijn, hoe kan ik in de schoenen van de ander gaan staan? In "De ander in ons" staat dat de ander in onszelf kan worden opgevat als ons geweten, wij zijn als ethische wezens aanspreekbaar, we zijn "getekend" door de ander. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, maar ik begrijp niet waarom het de ander in ons genoemd wordt...
***
Ik bedacht me ook dat ik het niet helemaal eens ben met de totale voortdurende focus van Levinas op de ander. Ik merk dat ik ook alleen wil zijn soms, alleen met mijn eigen gedachten en gevoelens. Dat is geen egoïstische / egocentrische onethische manier van opgaan in mijzelf. Het is niet iets waarvoor ik mij schaam als plotseling de ander voor mij staat. Het is juist iets wat nodig is om daarna echt voor de ander te kunnen openstaan. Een voortdurende gerichtheid op de ander kan maken dat ik mijzelf kwijtraak. Voordat ik stil sta bij wat voor gevolgen mijn gedrag heeft voor anderen, wil ik eerst nadenken over wie ik zelf ben, wat ik wil, hoe ik me voel. Ik maak contact met mijn kern, ik laat mijn frustraties en angsten los, ik accepteer en aanvaard mezelf en mijn situatie. Als ik tot mijzelf ben gekomen, rust heb gevonden, goed in mijn vel zit, pas op dat moment kan ik ophouden de hele tijd met mijzelf bezig te zijn, kan ik open staan voor de ander en echt luisteren, met aandacht, en klaar staan voor de ander.
Op ongeveer dezelfde manier denk ik dat ik toch ook iets van een persoonlijke relatie met God heb, dat ik niet alleen een spoor van God ervaar via de ontmoeting met de ander. Ik voel iets van God zelf in mij, juist als er geen anderen zijn.
3/10/2009
Hoofddoekbrigade revisited
"Er schuilt altijd iets achter de dingen zoals je ze ziet" (Stef Bos). Dan denk ik dat ik een goede post heb geschreven over hoofddoeken, blijkt er een aardig addertje onder het gras te zitten. Vandaag las ik in de Volkskrant dat Simon Admiraal helemaal niet op de conferentie geweest is van de Poldermoslima Hoofddoekbrigade, waar hij verslag van uit lijkt te brengen. Zo word ik door het artikel van Ceylan Weber dan toch weer opnieuw aan het denken gezet. Ook de opmerking van Weber dat vooral mannen van middelbare leeftijd uit de conservatieve hoek zich opwerpen als de "beschermers" van moslimvrouwen om van hen eerbare vrije vrouwen te maken, laat een ander perspectief zien. Misschien kunnen we toch beter aan de vrouwen zelf vragen hoe zij denken over emancipatie en integratie dan aan een afstandelijke arabist.
artikel van Nora El Jebli en Roemer van Oordt
3/07/2009
No cola, no paper, no future, and no life
Tonight I went to a benefit evening for Gaza, in Amsterdam, organised by among others the Polder Mosque. Marloes Kuijer - from board of the Polder Mosque - told about her journeys to Palestina and about the VCCA Center. There was also an exhibition with paintings made by artists from the VCCA Center (see the painting on the left). Then Mohammed Rabbae held a good speech about Middle-East politics and Dutch governmental hypocrisy. After some live music, I saw the film "The Game" about a performance of the Theatre Day Productions in Gaza (see the website in Dutch or Arabic).
"Plan A - The Game" is an absurdist comedy, based on the situation of continuing shortages in Gaza. Because Israel controls the borders, it is never sure which items are available and what not. The lives of four friends in "Plan A - The Game" are fully taken up by things that are not there: cola, a razor blade, toilet paper. They make the wildest plans for the stuff they need to get. In their planning, the hard reality seems almost a game. Because their imagination knows no boundaries.
They want to go to the Netherlands to perform there, but they are not allowed to leave the country. Then they switch to Plan B, and decide that the tour in Europe will be done with young actors from Westbank, who are allowed to leave the country. One of the actors from the Westbank says in the film that he didn't realise that there's so much lack of everything in Gaza. It touched me when he said: "There's no cola there, no paper, no future and no life."
Below are some short films about the actors (from Gaza) of the play.
"Plan A - The Game" is an absurdist comedy, based on the situation of continuing shortages in Gaza. Because Israel controls the borders, it is never sure which items are available and what not. The lives of four friends in "Plan A - The Game" are fully taken up by things that are not there: cola, a razor blade, toilet paper. They make the wildest plans for the stuff they need to get. In their planning, the hard reality seems almost a game. Because their imagination knows no boundaries.
They want to go to the Netherlands to perform there, but they are not allowed to leave the country. Then they switch to Plan B, and decide that the tour in Europe will be done with young actors from Westbank, who are allowed to leave the country. One of the actors from the Westbank says in the film that he didn't realise that there's so much lack of everything in Gaza. It touched me when he said: "There's no cola there, no paper, no future and no life."
Below are some short films about the actors (from Gaza) of the play.
3/05/2009
Hoofddoekbrigade
Ik sprak een collega vluchtenlingenambassadeur (we gingen meedoen met een mensenrechtenspel). Ze vertelde dat ze blij was dat ze nu eindelijk een stageplaats had gevonden, bij Vluchtelingenwerk, ook al was het niet helemaal in haar richting. Ze kon nergens een plek vinden omdat ze een hoofddoek draagt, zei ze. Een vrolijke, vlotte, supergoed geintegreerde meid. En als een stageplaats al zo moeilijk is, hoe moet het dan later met werk vinden, vroeg ik mij af. Dat een stukje stof zo'n belemmering kan vormen...Aan de andere kant ben ik het ook eens met Simon Admiraal - Volkskrant 5 maart - dat het niet verstandig is om het dragen van hoofddoeken op de werkvloer aan te moedigen. Dat een hoofddoek een belemmerende factor is, is een feit. Als ik moslimvrouw was zou ik eieren voor mijn geld kiezen en een baan belangrijker vinden dan die hoofddoek. Die kan ze als ze wil op andere plekken dragen.
Admiraal schreef het artikel in de Volkskrant naar aanleiding van een manifestatie van de Poldermoslima Hoofddoekenbrigade tegen discriminatie op de werklvloer. Hij vindt dat zij hun eigen integratie in de weg zitten. Hij verwijst naar één van de oprichtsters, Nora El Jebli, die gezegd heeft dat ze meer gelooft in participatie dan in integratie. Ik denk - net als Admiraal - dat je er toch niet komt met participatie alleen. Het is goed om discriminatie tegen te gaan, maar moslimsvrouwen zullen ook wat water bij de wijn moeten doen als ze goed willen kunnen meedraaien in deze samenleving.Admiraal: "De vraag is of we blij moeten zijn als moslimvrouwen hun arbeidsparticipatie afhankelijk maken van de mogelijkheid om zich op de werkvloer religieus te uiten in kleding en gedrag. De motivatie zal divers zijn, zoals groepsidentificatie, of de hang naar traditionele modieuze kledij. Maar fundamentalisten zien de hoofddoek als een manier om 'publieke onzichtbaarheid' van de vrouw af te dwingen. Ze mag zich vertonen op straat, maar wel zo onzichtbaar mogelijk, zodat ze mannen niet in verleiding brengt. Het fundamentalisme is een plaag voor de emancipatie in de ouderwetse, seculiere betekenis van het woord."
"Nobody can go back and start a new beginning,
but anyone can start today and make a new ending"
(Today's Fortune from Orkut)
The whole world's broken and it ain't worth fixing
It's time to start all over, make a new beginning
There's too much pain, too much suffering
Let's resolve to start all over make a new beginning
Now don't get me wrong - I love life and living
But when you wake up and look around at everything thats going down -All wrong
You see we need to change it now, this world with too few happy endings
We can resolve to start all over make a new beginning
Start all over
The world is broken into fragments and pieces
That once were joined together in a unified whole
But now too many stand alone - there's too much separation
We can resolve to come together in the new beginning
Start all over
We can break the cycle - we can break the chain
We can start all over - in the new beginning
We can learn, we can teach
We can share the myths the dream the prayer
The notion that we can do better
Change our lives and paths
Create a new world and
Start all over
The whole world's broken and it aint worth fixing
It's time to start all over, make a new beginning
Theres too much fighting, too little understanding
It's time to stop and start all over
Make a new beginning
Start all over
We need to make new symbols
Make new signs
Make a new language
With these we'll define the world
3/01/2009
Het parlement en de kroeg
Waarom lukt het toch steeds niet om hem te negeren, om hem "dood te zwijgen", onze “You Know Who”? Er worden liedjes over hem gezongen, grapjes over hem gemaakt door cabaretiers. Hij is echt niet zo interessant, deze man en wat hij te melden heeft (al zijn best veel hoogopgeleiden het met hem eens, ook een constatering die te veel media-aandacht krijgt). “Laten we afspreken dat we het niet meer over hem hebben”, zeggen de cabaretiers (en ondertussen hebben ze het weer over hem). Het is niet nodig om hem toegang tot Engeland te weigeren, het is ook niet nodig een rechtzaak tegen hem aan te spannen. Maar waarom moet zijn foto steeds weer in de krant, op televisie en op internet, waarom krijgt hij steeds al die media-aandacht? Dus we spreken af dat we het niet meer over hem hebben, maar dat lukt dan toch steeds weer niet. En ook mij lukt het niet, want nu schrijf ik weer over hem op mijn weblog. Ik las een goede ingezonden brief in de Volkskrant, dus die wilde ik hier graag posten, ondanks (of toch juist daarom) het W-woord, dus vooruit dan maar...
Paul Schnabel, de directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) beweert dat Wilders zegt wat velen denken (Binnenland, 23 februari). Het lijkt een poging om het kwaad te bezweren door het weg te redenen, maar het maakt het alleen maar erger. Wilders' bedenkelijke bijdrage aan het debat is de extreme verruwing ervan, in navolging van Fortuyn en zijn LPF. Hoe vrij de meningsuiting ook is, je hoeft niet alles te melden. Het parlement is tenslotte geen kroeg.
Femke Halsema, fractievoorzitter van GroenLinks, zegt ook wat veel mensen denken. Maar zij denkt eerst na voordat ze iets zegt. Zet haar mening eens wat vaker in de krant in plaats van elke verbale scheet die Wilders laat. Want op deze manier wordt fatsoen bestraft en grofheid beloond.
Paul Schnabel, de directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) beweert dat Wilders zegt wat velen denken (Binnenland, 23 februari). Het lijkt een poging om het kwaad te bezweren door het weg te redenen, maar het maakt het alleen maar erger. Wilders' bedenkelijke bijdrage aan het debat is de extreme verruwing ervan, in navolging van Fortuyn en zijn LPF. Hoe vrij de meningsuiting ook is, je hoeft niet alles te melden. Het parlement is tenslotte geen kroeg.
Femke Halsema, fractievoorzitter van GroenLinks, zegt ook wat veel mensen denken. Maar zij denkt eerst na voordat ze iets zegt. Zet haar mening eens wat vaker in de krant in plaats van elke verbale scheet die Wilders laat. Want op deze manier wordt fatsoen bestraft en grofheid beloond.
