6/16/2008
Little Senegal in Rotterdam
Gisteren was ik in "Little Senegal", bij een Senegalees feest in Rotterdam. Via Omar Ka ben ik bevriend met Bana Diop. Bij haar thuis was een ceremonie ter ere van Sokhna Diarra Bousso. In Senegal is 94% van de bevolking moslim. Er zijn Islamitische broederschappen waarbij Senegalese leiders vereerd worden. De grootste is de broederschap van de Mouriden. Hun oprichter heet Amadou Bamba. De ceremonie van gisteren was ter ere van zijn moeder, Diarra Bousso. Zij staat bekend als een lieve vrouw die altijd bereid was anderen te helpen. Zij stierf jong en is begraven in Porokhane, een plaats in de buurt van Kaolack in Senegal. Ieder jaar vinden er pelgrimstochten plaats ("magal" betekent pelgrimstocht) naar haar graf in Porokhane (zie bijv. het verslag op deze weblog).
Omdat Porokhane wat ver is voor een pelgrimstocht vanuit Rotterdam, was de ceremonie in dit geval dus bij Bana thuis. Ik vond het heel bijzonder om mee te maken, zo'n totaal andere wereld. 's Ochtends lazen de mannen voor uit de koran, iedereen las een ander vers voor tegelijkertijd, in het Arabisch. Het gaf een rustgevende sfeer dat gemompel door elkaar op de achtergrond. De hele huiskamer zat vol (60 mensen ongeveer) en het feest ging de hele dag door, met veel eten, drinken en kletsen. Ik was een totale vreemdeling daar, behalve Bana kende ik bijna niemand. En ik spreek geen Wolof dus ik kon de meeste gesprekken niet verstaan. De anderen zeiden dat ze het waardeerden dat ik gekomen was en dat ik me aanpaste (bijv. dat ik dezelfde kleren droeg als de andere vrouwen). Een man zei dat zijn Nederlandse vrouw nooit zin had in dat soort Senegalese feesten.
Omdat Porokhane wat ver is voor een pelgrimstocht vanuit Rotterdam, was de ceremonie in dit geval dus bij Bana thuis. Ik vond het heel bijzonder om mee te maken, zo'n totaal andere wereld. 's Ochtends lazen de mannen voor uit de koran, iedereen las een ander vers voor tegelijkertijd, in het Arabisch. Het gaf een rustgevende sfeer dat gemompel door elkaar op de achtergrond. De hele huiskamer zat vol (60 mensen ongeveer) en het feest ging de hele dag door, met veel eten, drinken en kletsen. Ik was een totale vreemdeling daar, behalve Bana kende ik bijna niemand. En ik spreek geen Wolof dus ik kon de meeste gesprekken niet verstaan. De anderen zeiden dat ze het waardeerden dat ik gekomen was en dat ik me aanpaste (bijv. dat ik dezelfde kleren droeg als de andere vrouwen). Een man zei dat zijn Nederlandse vrouw nooit zin had in dat soort Senegalese feesten. Het voelde vetrouwd en gezellig. Ik mis Senegal altijd een beetje als ik in Nederland ben, dus zo'n stukje Senegal in Nederland is leuk. En het is een handige plek om te netwerken, er zijn daar wel meer mensen die projecten in Senegal organiseren.
