5/24/2010
Met de bus in Senegal
Vorige week zat ik in de "horraire" naar Diofior, een grote bus die iedere middag van Dakar direct naar Diofior rijdt. Ik had net gehoord dat de "apprenti", Diegane, de leerling die steeds de bus laat stoppen en weer vertrekken en die het geld int, dat hij een zoon is van Ndigue Kaling, de voorzitter van het gehandicaptencentrum. Hij zat bij mijn rugzak en hij pakte achteloos mijn fles met water eruit en nam een paar slokken. "Doe je dat altijd zo?" vroeg ik. "Ja", zei hij. "Maar dat is MIJN water", zei ik. "Oh sorry, is het niet goed?" vroeg hij. Een mevrouw achter ons wilde me meteen een glaasje van haar water aanbieden ter compensatie, maar ik zei dat het niet hoefde (of misschien wilde ze het aan Diegane aanbieden). Ik had automatsich als Hollander gereageerd, niet omdat het niet goed was wat Diegane deed, maar alleen omdat ik zo verbaasd was. Het was goedkoop water uit een put, dus een paar slokjes kost mij niets, en ik ben ook al gewend om eten en alles met iedereen te delen (van hetzelfde grote bord te eten). Mijn maag kan wel wat hebben inmiddels. Dus hij mag gerust een paar slokken water als hij dorst heeft. Ik was alleen verbaasd over de vanzelfsprekendheid waarmee hij het deed. "Ik heb de volgende keer liever dat je het me eerst vraagt, dat is alles", zei ik. Daarna bedacht ik me dat het een goed teken is dat hij dat zo deed, want het betekent dat hij mij hetzelfde behandelent als de anderen, niet als Toubab (witte), bij wie hij dat normaal nooit zo zou doen.
Het is een hele ervaring om met het openbaar vervoer te reizen in Senegal. Stel je voor dat je voorin de drukke snelbus naar de Uithof in Utrecht zit, bijvoorbeeld de studentenbus, lijn 12. Je moet betalen aan de geldinner achterin de bus maar er is geen ruimte om naar achteren te lopen. Stel je voor dat je dan gewoon je geld doorgeeft aan degenen achter je, en erbij zegt bij welke halte je uitstapt. Iedereen geeft dat keurig aan elkaar door tot het uiteindelijk bij de apprenti aankomt. Niemand haalt het in zijn of haar hoofd dat geld in eigen zak te steken want dan wordt hij meteen besprongen door iedereen die om die persoon heen zit. Hij kan dan zeker niet meer rustig in de bus zitten, en hij kan bovendien geen kant op om te vluchten :)
En hier zijn een paar van mijn foto's op Facebook.
Het is een hele ervaring om met het openbaar vervoer te reizen in Senegal. Stel je voor dat je voorin de drukke snelbus naar de Uithof in Utrecht zit, bijvoorbeeld de studentenbus, lijn 12. Je moet betalen aan de geldinner achterin de bus maar er is geen ruimte om naar achteren te lopen. Stel je voor dat je dan gewoon je geld doorgeeft aan degenen achter je, en erbij zegt bij welke halte je uitstapt. Iedereen geeft dat keurig aan elkaar door tot het uiteindelijk bij de apprenti aankomt. Niemand haalt het in zijn of haar hoofd dat geld in eigen zak te steken want dan wordt hij meteen besprongen door iedereen die om die persoon heen zit. Hij kan dan zeker niet meer rustig in de bus zitten, en hij kan bovendien geen kant op om te vluchten :)En hier zijn een paar van mijn foto's op Facebook.
