1/17/2009
Charles de Gaulle in Diofior
Het is de eerste keer dat ik langer dan een maand in Diofior ben en ik voor langere tijd niet met een groep jongeren / toeristen ben. Het is nu echt alsof ik hier woon. Het bevalt me heel goed en tegelijkertijd is het moeilijk. Het leven hier heeft een hardheid die heftig is. En tegelijkertijd zijn de mensen heel zacht / vriendelijk.
Vandaag kwam Charles de Gaulle op bezoek ;)
Het was hem echt, die naam staat echt op zijn identiteitsbewijs. Zijn vader is diplomaat of zo, en misschien heeft hij op het vliegveld van Parijs de naam voor zijn zoon bedacht.
Charles de Gaulle kwam met een paar vrienden die in een ander dorp een gehandicaptencentrum hebben opgezet. Ze willen graag met ons samenwerken.
Er gebeuren mooie bijzondere dingen hier. Ik leer steeds meer mensen kennen.
Aan de andere kant word ik gefronteerd met de hardheid van het leven hier. Er is een vrouw met een restaurant tegenover de Foyer. Zij is vijf kinderen verloren (ze heeft nu nog vier kinderen). De vijfde overleed vorig jaar toen een piroque (boot) met een schoolklas omsloeg. Die kinderen konden allemaal niet zwemmen. Ik weet niet hoe de andere vier zijn overleden, waarschijnlijk aan ziektes. Stel je voor dat je iedere keer weer het leven voelt wegtrekken uit je kind. En er zijn zoveel mensen die gehandicapt zijn geworden doordat er iets mis ging met een prik die ze kregen in het ziekenhuis (vaccinatie), waardoor mensen deels verlamd zijn geraakt. Het hoge percentage gehandicapten in Diofior (10%) komt vooral daardoor. Het kost niet veel geld om dit te veranderen. Mensen krijgen hier heel wat leed te verwerken, eigenlijk onnodig.
En toch, of juist daarom, zijn mensen heel vriendelijk, vrolijk, open. Er is een sterke ethiek hier. Mensen zijn zich sterk bewust van wat de gevolgen van hun gedrag voor anderen zijn, ze houden veel rekening met elkaar. Mensen gaan met respect met elkaar om. Je zorgt dat je de ander niet beledigt, mensen verheffen hun stem niet. Als iets wat de ander gedaan heeft je dwars zit, dan zoek je een moment dat er geen anderen zijn, en dan zeg je dat op een rustige, tactvolle manier. Fouten worden snel vergeven, want je moet weer verder samen.
Het zal een hele omschakeling zijn straks over een week, als ik weer in Nederland ben. Ik ben nu gewend aan mijn leven hier.
