9/27/2011

 

Love me now



Bright Eyes (Conor Oberst) - No one would riot for less

Waarom post ik dit liedje op mijn blog? In ieder geval niet om aan te kondigen dat de hel in aantocht is. Misschien klinkt de muziek van Bright Eyes depressief en zwartgallig.
Maar hij zingt met veel gevoel en zijn teksten zijn goed, soms filosofisch vind ik. Hij raakt met zijn liedjes iets in mij dat ik moeilijk op een andere manier kan uiten.

9/24/2011

 

Agora

Ik heb de film Agora gezien. De film speelt lang geleden - vier eeuwen na Christus - maar is erg actueel. Het christendom is in die tijd in opkomst in Alexandrië, Romeins Egypte. Het christendom raakt er in conflict met het jodendom, met polytheïsme en met de wetenschap. (Het is trouwens een vreemd idee dat de islam nog niet bestond in die tijd.)

Het is naar om te zien hoe de mensen in de film tegen elkaar ten strijde trekken, hoe ze elkaar niet de ruimte geven om verschillend te zijn. Ze zien hun eigen waarheid als absoluut en proberen die aan anderen op te leggen. De christenen beledigen de Romeinse goden en vervolgens trekken de Romeinen hun zwaard tegen de christenen. Daarop volgt weer een wraakactie van de christenen, enzovoort. De film geeft een goed inzicht in hoe toenemende intolerantie en polarisatie leidt tot een spiraal van toenemend geweld.

De hoofdpersoon, Hypatia, is een filosofe met een grote passie voor de wetenschap. Zij is zo ongeveer de enige in de film die verdraagzaamheid en geweldloosheid tot het einde blijft promoten. Tijdens een van de filosofielessen die ze geeft, wanneer een Romein en een christen elkaar in de haren vliegen, zegt ze: "Als het ene gelijk is aan het andere, en een derde iets is gelijk aan het tweede, dan zijn alledrie gelijk. Dus als de christen gelijk is aan mij en de Romein ook, dan zijn we alledrie gelijk. Laten we niet vergeten dat we allen broeders zijn."

Op een gegeven moment zegt ze tegen een christen: "Jij kunt niet anders dan zeker zijn van je geloof, want voor jou is je geloof absoluut. Ik kan niet anders dan twijfelen. Als wetenschapper moet ik steeds vragen stellen en blijven zoeken."

Ik bedacht me dat ik zelf probeer om beide tegelijk te doen: te geloven en te twijfelen. Dat geldt denk ik ook voor Levinas. Hij gelooft in God en hij is tegelijkertijd een filosoof die op onderzoek uitgaat. Ik bedacht me dat de twijfel voor mij fundamenteler is dan mijn geloof. Mijn geloof ben ik in een bepaalde fase van mijn leven kwijt geweest maar mijn twijfel nooit. Sommige mensen hebben behoefte aan een geloof omdat ze op zoek zijn naar zekerheden. Ze willen van hun twijfels verlost worden. Voor mij geldt dat niet. Ik geloof niet in een absolute waarheid. Ik ben gewend aan twijfel en onzekerheid, die horen erbij voor mij.

Ik denk dat het voordelen heeft om niet te geloven in een absolute waarheid. Als je denkt dat je de waarheid in pacht hebt zul je die eerder aan anderen opleggen en zul je andersdenkenden eerder tot vijand bestempelen.

Wanneer haar man zegt dat hij zonder Hypatia de strijd met de onrechtvaardige machthebber niet kan winnen, dan zegt zij dat de machthebber allang gewonnen heeft. Ik hoop dat de onrechtvaardige machthebbers van deze tijd niet zullen winnen. En ik denk toch eigenlijk dat Hypatia de strijd niet verloren heeft. Het is een thema dat steeds terugkomt (ook een Bijbels thema): van mensen die nauwelijks macht hebben, maar die trouw blijven aan hun idealen en die niet opgeven, ongeacht wat anderen hen aandoen. De duisternis heeft het licht niet overmeesterd.



9/01/2011

 

Passie

Tijdens een gesprek dit weekend met mijn ouders (d.w.z. mijn vader en zijn vrouw), mijn broers en mijn man hadden we het over passie. We benoemden onze passies. Muziek, beeldhouwen en schrijven werden genoemd. Ik zei dat Senegal mijn passie was. Maar later begon ik mij af te vragen of dat nu wel de juiste benaming is voor mijn passie.

Ik ben heel blij met mijn nieuwe baan als fondsenwerver bij Peace Brigades International. Ik kan er mijn passie helemaal in kwijt, ik ben heel gemotiveerd voor dit werk. Maar met Senegal heeft het niets te maken. Dus blijkbaar is mijn passie voor iets anders dan alleen Senegal. Eerder zei ik weleens dat mijn passie rechtvaardigheid is. Maar in het rijtje van muziek, beeldhouwen en schrijven klinkt dat te abstract.

Ik heb ook weleens gezegd dat ik iets wil doen om de wereld te verbeteren. Maar toen zei Amadou dat dat een onzinnige ambitie is. Hij zei dat het me al niet eens lukt om mijzelf te veranderen, of een dorp (Diofior in Senegal). Dus hoe zou ik dan de hele wereld kunnen veranderen... Dat bedoelde ik natuurlijk niet, ik wil een heel klein stukje van de wereld veranderen. Amadou zei dat ik beter kan zeggen dat ik iets goeds wil doen. Dat ben ik met hem eens. Het klinkt mooi en het is concreet. Mijn vader houdt van schrijven en ik wil graag iets goeds doen. Dat kan van alles zijn, op het gebied van mensenrechten, vrede, armoedebestrijding etc. Daarom werk ik dus ook graag voor Peace Brigades International.

Ik ben een droomdoener, eerst heb ik een droom van "iets goeds" en daarna ga ik aan de slag om dat doel te bereiken.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?