6/23/2008
Dream a dream
I bet you all the money in my pockets
That I have a dollar and a dream
The dream might cost me two
So I am begging you
To dream with me so I can dream a dream
I'd bet you all the pigeons in my city
I'd bet you all the pigeons in my city
And I'd bet you the shoes upon my feet
That if it rains tonight
I will fall from the sky
And I may finally get to dream a dream
6/16/2008
Little Senegal in Rotterdam
Gisteren was ik in "Little Senegal", bij een Senegalees feest in Rotterdam. Via Omar Ka ben ik bevriend met Bana Diop. Bij haar thuis was een ceremonie ter ere van Sokhna Diarra Bousso. In Senegal is 94% van de bevolking moslim. Er zijn Islamitische broederschappen waarbij Senegalese leiders vereerd worden. De grootste is de broederschap van de Mouriden. Hun oprichter heet Amadou Bamba. De ceremonie van gisteren was ter ere van zijn moeder, Diarra Bousso. Zij staat bekend als een lieve vrouw die altijd bereid was anderen te helpen. Zij stierf jong en is begraven in Porokhane, een plaats in de buurt van Kaolack in Senegal. Ieder jaar vinden er pelgrimstochten plaats ("magal" betekent pelgrimstocht) naar haar graf in Porokhane (zie bijv. het verslag op deze weblog).
Omdat Porokhane wat ver is voor een pelgrimstocht vanuit Rotterdam, was de ceremonie in dit geval dus bij Bana thuis. Ik vond het heel bijzonder om mee te maken, zo'n totaal andere wereld. 's Ochtends lazen de mannen voor uit de koran, iedereen las een ander vers voor tegelijkertijd, in het Arabisch. Het gaf een rustgevende sfeer dat gemompel door elkaar op de achtergrond. De hele huiskamer zat vol (60 mensen ongeveer) en het feest ging de hele dag door, met veel eten, drinken en kletsen. Ik was een totale vreemdeling daar, behalve Bana kende ik bijna niemand. En ik spreek geen Wolof dus ik kon de meeste gesprekken niet verstaan. De anderen zeiden dat ze het waardeerden dat ik gekomen was en dat ik me aanpaste (bijv. dat ik dezelfde kleren droeg als de andere vrouwen). Een man zei dat zijn Nederlandse vrouw nooit zin had in dat soort Senegalese feesten.
Omdat Porokhane wat ver is voor een pelgrimstocht vanuit Rotterdam, was de ceremonie in dit geval dus bij Bana thuis. Ik vond het heel bijzonder om mee te maken, zo'n totaal andere wereld. 's Ochtends lazen de mannen voor uit de koran, iedereen las een ander vers voor tegelijkertijd, in het Arabisch. Het gaf een rustgevende sfeer dat gemompel door elkaar op de achtergrond. De hele huiskamer zat vol (60 mensen ongeveer) en het feest ging de hele dag door, met veel eten, drinken en kletsen. Ik was een totale vreemdeling daar, behalve Bana kende ik bijna niemand. En ik spreek geen Wolof dus ik kon de meeste gesprekken niet verstaan. De anderen zeiden dat ze het waardeerden dat ik gekomen was en dat ik me aanpaste (bijv. dat ik dezelfde kleren droeg als de andere vrouwen). Een man zei dat zijn Nederlandse vrouw nooit zin had in dat soort Senegalese feesten. Het voelde vetrouwd en gezellig. Ik mis Senegal altijd een beetje als ik in Nederland ben, dus zo'n stukje Senegal in Nederland is leuk. En het is een handige plek om te netwerken, er zijn daar wel meer mensen die projecten in Senegal organiseren.
6/06/2008
Intercultureel contact in de bib
Als ik in Utrecht ben ga ik vaak naar de bib om aan de computer te werken. Het valt me iedere keer op dat ik het halve interculturele theehuis van vluchtelingenwerk daar tegen kom. Er zijn altijd veel vluchtelingen / allochtonen in de bib. Ten eerste vraag ik me af: waarom houdt deze "doelgroep" van deze plek, wat zoeken zij daar?
Ten tweede vraag ik me af of ik daar iets mee kan doen in het kader van het bevorderen van intercultureel contact. Ik word binnenkort ambassadeur van het theehuis, dan ga ik naar scholen, bedrijven en buurthuizen om het theehuis te promoten. Misschien moet ik de bib dan ook maar meenemen in de promotie acties.
Tot slot wilde ik zeggen dat ik de bib een leuke "proeftuin" vindt voor interculturele ontmoetingen. Een tijdje geleden kreeg ik een kopje koffie van een Turkse Koerd. Deze week heb ik een Parijzenaar een kopje thee aangeboden. De onbegrijpelijke werkwijze om op een computer in te loggen en te printen zijn genoeg reden om met allerlei mensen aan de praat te raken. De meeste culturen zijn een stuk opener (in de zin van snel contact leggen met vreemden) en gastvrijer dan de Nederlandse cultuur. Ik vind die openheid en gastvrijheid leuk en goed, dus waarom zou ik daar niet aan mee doen. Tot nu toe heeft er nog niemand een opdringerige versierpoging gedaan (daar leent de bib zich ook niet goed voor gelukkig). Misschien moeten we maar eens een intercultureel theehuis organiseren in de bib, om de spontane interculturele ontmoetingen nog wat verder te stimuleren en meteen ook het theehuis zelf te promoten.
