10/21/2008
Geloof, hoop en liefde
Ik ben nu in Oeganda, met een vriendin een Xplore project aan het begeleiden dat wordt georganiseerd door de YMCA. Naar aanleiding daarvan wil ik over geloof schrijven, omdat geloof hier een heel centrale plek inneemt in de samenleving. We werken samen met de Oegandese tak van de YMCA in Kampala. De YMCA is zoals bekend een christelijke organisatie en dat is in Oeganda goed te merken. Ze doen veel werk om kwetsbare mensen te helpen en ze doen dat uit naam van hun geloof.
Ik heb me vroeger vaak afgevraagd waarom God al het lijden en het onrecht in de wereld laat voortbestaan, als hij almachtig is, waarom doet hij er dan niet wat aan dat mensen die goed zijn soms zo'n moeilijk leven hebben met zoveel pijn en verdriet? Ik dacht dat arme mensen minder in God zouden geloven omdat ze steeds maar bidden en smeken tot God en hun leven toch even moeilijk blijft.
Maar als ik zie hoe het hier gaat dan merk ik dat mensen hier juist veel steun hebben aan hun geloof. De YMCA helpt mensen helemaal aan de onderkant van de samenleving; alleenstaande ouderen, zieken, gehandicapten, wezen, etc. Ze werken samen met kloosters en kerken. De kerken leveren een duurzame bron van inkomsten via donaties. Dankzij die constante stroom aan donaties zijn sommige weeshuizen al bijna een eeuw oud. Hun geloof vertelt de vrijwilligers van de YMCA wat goedheid is, dat je mensen eten geeft die honger hebben, mensen helpt die in nood zijn, dat je op bezoek gaat bij mensen die eenzaam zijn. En het geloof maakt dat de kwetsbare mensen steun voelen van een oneindig grote kracht: God (en Jezus). Ze weten dat er voor hen gebeden wordt en dus aan hen gedacht wordt. God hoeft geen Sinterklaas te zijn die cadeautjes uitdeelt aan mensen die daarom vragen, de steun van God komt op een andere manier.
(P.s.: het is hiervoor niet eens echt nodig dat God bestaat, of dat wij weten of hij wel of niet bestaat, mensen kunnen samen ook steun en hulp bieden.)
Ik heb me vroeger vaak afgevraagd waarom God al het lijden en het onrecht in de wereld laat voortbestaan, als hij almachtig is, waarom doet hij er dan niet wat aan dat mensen die goed zijn soms zo'n moeilijk leven hebben met zoveel pijn en verdriet? Ik dacht dat arme mensen minder in God zouden geloven omdat ze steeds maar bidden en smeken tot God en hun leven toch even moeilijk blijft.
Maar als ik zie hoe het hier gaat dan merk ik dat mensen hier juist veel steun hebben aan hun geloof. De YMCA helpt mensen helemaal aan de onderkant van de samenleving; alleenstaande ouderen, zieken, gehandicapten, wezen, etc. Ze werken samen met kloosters en kerken. De kerken leveren een duurzame bron van inkomsten via donaties. Dankzij die constante stroom aan donaties zijn sommige weeshuizen al bijna een eeuw oud. Hun geloof vertelt de vrijwilligers van de YMCA wat goedheid is, dat je mensen eten geeft die honger hebben, mensen helpt die in nood zijn, dat je op bezoek gaat bij mensen die eenzaam zijn. En het geloof maakt dat de kwetsbare mensen steun voelen van een oneindig grote kracht: God (en Jezus). Ze weten dat er voor hen gebeden wordt en dus aan hen gedacht wordt. God hoeft geen Sinterklaas te zijn die cadeautjes uitdeelt aan mensen die daarom vragen, de steun van God komt op een andere manier.
(P.s.: het is hiervoor niet eens echt nodig dat God bestaat, of dat wij weten of hij wel of niet bestaat, mensen kunnen samen ook steun en hulp bieden.)
10/02/2008
Run
I will run until my feet no longer run no more
I will kiss until my lips no longer feel no more
I will love until my heart aches
I will love until my heart breaks
And I will love until there's nothing more to live for
