5/20/2022

 

 Wow, wat is dit een goede uitleg van de filosofie van Levinas, over intercultureel contact en racisme...

https://www.youtube.com/watch?v=RaPNYQ_qdII


 

Ontmoeting met de ander - zonder angst

 Enis Odaci:

"De ontmoeting met de ander vraagt om kwetsbaarheid en openheid."

"Er is elke dag wel weer een angstig verhaal te vertellen. Blijf dan lekker in je huis met een boekenkast naar keuze, waar al jouw heilige waarheden in staan."

***

INTERRELIGIEUZE DIALOOG
Ik word uitgenodigd voor een duo-lezing met mijn bevriende predikant. In de uitnodigingsmail staat, heel sympathiek overigens, dat er angst is over hoe een gezamenlijke christelijke islamitische lezing zou landen in een lokaal dorpje. Of ze niet eerst met een commissie een andere lezing kunnen bijwonen om te zien wat onze boodschap is voordat we in het dorpje mogen spreken.
Met andere woorden: is er niet teveel een knieval of zoetigheid voor de islam? (of: een verwatering van het christendom)
Ik reageerde vroeger altijd op deze manier: ja hoor, nodig ons uit en wij gaan ons best doen om alle angsten en zorgen weg te nemen.
Maar nu doe ik een stap terug en besluit ik direct in te zetten op de eerlijke en open communicatie. Ik reageer op de uitnodiging met een gewetensvraag.
Als de gastheren met angst, wantrouwen en voorwaarden een lezing willen organiseren is het advies om ons niet uit te nodigen. "Uw wantrouwen is niet mijn last," zeg ik. "Uw angst is niet mijn verantwoordelijkheid om weg te nemen."
Ik kan alleen oproepen dat er een ontmoeting plaatsvindt en dan zou er iets moois kunnen gebeuren. Maar ik ga niet bewijzen dat de predikant en ik deugen. Dus we horen wel met welke grondhouding u ons wilt uitnodigen. Een goede avond. Zoiets.
Men zou dit kunnen zien als een gemiste kans, of misschien wel als een zelfvoldane houding. Maar weet je, er is elke dag wel weer een angstig verhaal te vertellen. Blijf dan lekker in je huis wonen met de boekenkast naar keuze waar al jouw heilige waarheden in staan.
In de ontmoeting met mensen kun je iets zien bij de ander, islamitisch of niet, waarvan je hart sneller gaat kloppen: een mens van vlees en bloed, die verhalen te vertellen heeft en misschien wel net zo onzeker of angstig is als jij. Dat vraagt om kwetsbaarheid en openheid.
De interreligieuze dialoog is kortom een intermenselijke dialoog waarbij je zelfs geen woord hoeft te spreken over je religie. Wat je gelooft blijkt wel uit de kwaliteit van je woorden.



5/15/2022

 

Gelijkwaardigheid

Het is ruim twintig jaar geleden dat ik begon met boeken lezen van en over Emmanuel Levinas. Maar ik denk nog bijna iedere dag aan zijn filosofie. Juist in deze tijd en juist in Den Haag als multiculturele stad met grote tegenstellingen, is zijn filosofie heel actueel en belangrijk. Ik vind het jammer dat het zo moeilijk uit te leggen is en dat de emoties snel hoog oplopen in gesprekken hierover. Dit soort gesprekken liggen denk ik gevoelig omdat het gaat om wezenlijke waarden. Mensen voelen zich snel aangevallen en zetten een tegenaanval in om zichzelf te beschermen. Nog steeds geloof ik dat als het zou lukken om de ideeën van Levinas goed uit te leggen, dat de gesprekken op een veel betere en rustigere manier zouden verlopen.

Een voorbeeld van zo’n gesprek met vier mensen (niet met de werkelijke namen):

Simon zegt: Hoofddoeken worden gezien als symbool van emancipatie, dan worden vrouwen gesteund in het dragen van een hoofddoek, maar dat is niet zo, vrouwen worden vaak gedwongen een hoofddoek te dragen, kijk maar naar landen als Iran en Saoedi-Arabië.    

Esther zegt: Er zijn anders ook juist veel mensen die een hoofddoek als symbool van onderdrukking zien, terwijl er wel vrouwen zijn die er zelf voor kiezen een hoofddoek te dragen, die het zien als een uiting van hun identiteit. Als vrouwen gedwongen worden dan sta ik klaar om hen te steunen in hun verzet. Maar waar het om gaat is dat we niet over de hoofden van de vrouwen heen praten, maar dat we het gesprek met hen aangaan, dan kunnen vrouwen met een hoofddoek zelf aangeven of dat wel of niet hun eigen keuze is.

***

Dit is voor mij een van de kernpunten van de filosofie van Levinas: open staan voor de echte ander, niet invullen voor een ander (NIVEA), met de vraag of er met het dragen van een hoofddoek wel of niet sprake is van dwang. Ga in gesprek met de ander, breng de ander niet onder in categorieën van mensen waar je bepaalde (negatieve) beelden over hebt. Probeer om niet te generaliseren…

Anja Meulenbelt heeft dat een paar keer goed verwoord: mensen (bijv. in de media) hebben allerlei ideeën over of een hoofddoek of een hiqaab wel of niet goed is en of vrouwen wel of niet gedwongen worden om ze te dragen. Maar in plaats van zogenaamde deskundigen in talkshows hun mening te laten geven, moeten we moslima’s zelf aan het woord laten…

***

Mohamed zegt: Je hebt gelijk, Esther, het is heel belangrijk dat de vrouwen zelf kunnen zeggen wat zij vinden, dat zij zelf gehoord worden.

Lamine zegt: Het is logisch dat we allemaal vooroordelen hebben, dat we beelden en ideeën hebben over bepaalde groepen mensen.

Esther zegt: Ja dat klopt, maar als we merken dat we bevooroordeeld zijn dan kunnen we de vooroordelen loslaten, we kunnen er afstand van nemen.

Simon zegt tegen Mohamed (die zelf Marokkaans is): Maar ik heb nu eenmaal veel negatieve ervaringen met Marokkanen op straat.

In een flits zie ik het gezicht betrekken van Mohamed, ik zie pijn en verdriet in zijn ogen. Maar hij zet zich er snel overheen, we maken een grapje en het gesprek gaat verder.

Simon: Ik kom alleen op voor mijn eigen groep, voor zwarte mensen. Vaak zeggen witte mensen dat ze voor zwarte mensen opkomen, maar ze hebben in feite andere belangen.

Esther: Dat kun je niet doen, alleen voor je eigen groep opkomen…

Simon: Dat maak ik zelf wel uit…

***

Het is me toen niet gelukt om het uit te leggen, waarom het niet kan, alleen voor je eigen groep opkomen. Natuurlijk mag Simon dat zelf weten, voor wie hij wil opkomen en voor wie niet. Maar hij kan zich niet alleen maar inzetten om vooroordelen, discriminatie, racisme, uitsluiting, onderdrukking, onrecht, tegen zwarte mensen tegen te gaan en zich niet in te zetten voor andere groepen mensen die hier ook mee geconfronteerd worden. Waarom kan het niet? Het kan niet als je gelooft dat alle mensen gelijkwaardig zijn. Als je niet wilt dat iemand zegt: “Ik heb nu eenmaal veel negatieve ervaringen met zwarte mensen op straat,” zeg dat dan zelf ook niet over Marokkanen… Ik probeerde het uit te leggen door te zeggen dat hij anders zelf straks aan de beurt is, met vooroordelen en generalisaties en ander/erger onrecht, ontmenselijking. Maar het is eigenlijk geen Levinasiaans argument om te zeggen: jij kunt er zelf ook last van krijgen, van wat je nu tegen iemand anders doet. Dan zou het nog steeds zo kunnen zijn dat Simon alleen vanuit zijn eigen belangen handelt en daarom geen generaliserende uitspraken meer doet over Marokkanen. Terwijl het mij niet gaat om belangen maar om ethiek. De echte reden waarom je niet alleen voor je eigen groep kunt opkomen, is juist de gelijkwaardigheid. Als je alleen voor zwarte mensen opkomt impliceert dat, dat je zwarte mensen belangrijker vindt dan bijvoorbeeld Marokkanen en dat je Marokkanen daarom als minderwaardig mag behandelen. Dat kan niet als je protesteert tegen de behandeling van zwarte mensen als minderwaardig…  


This page is powered by Blogger. Isn't yours?