Levinas and multicultural society

Ik loop door de jaren    

langs een eindeloos strand

Ik probeer te verklaren  

Hoe ik hier ben beland         

Hoe sterk is het toeval         

Hoe sterk is het lot             

Ben ik wie ik zijn wou        

Is het dit wat ik zocht

Ik praat met de zee

Ik praat met de doden

Ik mis soms een god

Om in te geloven

Zoals ik toen ik klein was

Vlak voor het slapen

Wist dat er iemand

Over mij waakte

Nu sta ik hier 's nachts

Ik kijk naar de sterren

En weet niet goed meer

Wat ik moet zeggen

Ik voel me soms moe

Ik voel me soms leeg

Hoe langer ik leef

Hoe minder ik weet

Hoe minder ik denk

In goed en in kwaad

In waarheid en leugen

In liefde en haat

Geef mij maar de wolken

Geef mij maar de lucht

Ik kan er uren naar kijken

Misschien is dat het geluk

Misschien ligt daar het geluk.......

Ik ben zaterdag naar een optreden van Stef Bos geweest bij het Uitfestival. En ik heb net zijn boek "Mijn onmacht woont in woorden" gelezen, met de achtergronden van zijn liedjes / gedichten. Ik herken veel in wat hij zingt en ik word erdoor geraakt. Ik herken zijn verlangen naar rechtvaardigheid, de steun voor mensen die onrecht is aangedaan en ook zijn liefde voor (Zuid-)Afrika. En de poëtische filosofie in zijn teksten vind ik erg mooi. Hij sprak zaterdag over hoe alles deel uitmaakt van een groter geheel. Hij ziet ieder liedje als een zin in één groot lied. Het is goed als wij als mensen bescheiden zijn en beseffen hoe klein en beperkt we zijn in het geheel. We moeten onze ego's niet teveel opblazen. 

Hij is bezig met een nieuw album dat "De kern" heet. Hij zei dat het niet meevalt, want dat het nogal hoge verwachtingen schept als je aankondigt dat je tot "de kern" zult komen, dat je wilt gaan zeggen/zingen over waar het echt om gaat. Maar in de zoektocht naar de kern merk je dat er geen kern is. Als je steeds verder, steeds kleiner gaat zoeken, dan blijkt alles steeds groter te worden. Eerst waren de atomen de kleinste deeltjes en daarna bleken er daarbinnen nog kleinere deeltjes te zijn. Er is een heel heelal binnen een atoom. Dus dat is eigenlijk weer heel groot. 

Hij zei tijdens het optreden dat hij de nacht ervoor niet geslapen had en dat zijn vriendin altijd zegt dat hij leuker is als hij niet geslapen heeft. Hij wordt daar lucide (helder van geest) en gevoelig van. Ook dat herken ik wel ;)

Het is trouwens ook mooi hoe zijn geloof volgens mij steeds meer terug aan het komen is, in een nieuwe vorm (ook dat is herkenbaar voor mij).

In de eerste versie van "Papa" zong hij:

Jij gelooft in God, dus jij gaat naar de hemel, ik geloof in niets, dus we komen elkaar na de dood niet meer tegen.

Maar in "Witsand" mist hij een God om in te geloven en later heeft hij liedjes geschreven die geïnspireerd zijn door Bijbelteksten. En Papa zingt hij tegenwoordig anders:

Jij gelooft in God, dus jij komt in de hemel, ik geloof iets anders, dus we komen na de elkaar na de dood misschien niet tegen.

En hij heeft ook nog een liedje geschreven "Later als ik dood ben". We weten het nooit zeker, maar ik geloof toch echt dat hij dan zijn vader zal tegenkomen.