4/10/2014
Door de nauwe poort
Ik ben 'Door de nauwe poort' van Karen Armstrong aan het lezen - tussen het voeden en het verschonen van poepluiers door :). Ik vind het een erg boeiend boek. Het is autobiografisch en het gaat over de zeven jaren die Karen vanaf haar zeventiende in een klooster heeft doorgebracht. Het klooster was heel streng in de leer en de gewoonte was om jonge nonnen op te leiden door blindelingse gehoorzaamheid aan hun superieuren te eisen en de jongeren voortdurend te bekritiseren. Hun 'ik' moest sterven, ze moesten zichzelf opofferen om zo dicht mogelijk bij God te komen, was het idee. Uit het boek blijkt dat Karen het ontzettend zwaar heeft gehad in het klooster. Wat het boek zo boeiend maakt is de vraag naar in hoeverre de 'superieuren' werkelijk het woord en de wil van God vertegenwoordigden. Zoals Karen het klooster beschrijft lijkt het een sekte, de jonge nonnen worden uitgebuit, onderdrukt en gehersenspoeld door de ouderen. Maar het is geen echte sekte want de oudere nonnen hadden de beste bedoelingen en streefden de hoogste idealen na met wat zij deden, ze geloofden er heilig in.
God is almachtig en alwetend en hij is niets dan goedheid. Om de wil van God te volgen is daarom altijd goed voor een mens, daar kunnen we volledig op vertrouwen. Maar God spreekt niet direct tot ons. Er zijn mensen die de rol op zich hebben genomen om hem te vertegenwoordigen op aarde. Mensen zijn vaak onwetend en machteloos en ze neigen soms naar het goede en soms naar het kwade. Karen werd verteld dat de wereld buiten het klooster slecht was en er werd haar steeds ingepeperd dat ze een mislukkeling was die nergens voor deugde. Schuldgevoel werd er flink ingewreven en vriendschappen of contact met familie was verboden. Karen kreeg er anorexia van. Wat de nonnen haar gaven was het tegenovergestelde van wat een eenzame, onzekere, verwarde puber nodig heeft. Dat kan niet de wil van God zijn lijkt mij. Maar het probleem is: wie ben ik om dat te bepalen? Ik ben een mens met evenveel beperkingen als andere mensen, dus waarom zou ik beter weten wat God wil dan iemand anders? Toch zal ik niet blindelings een mens
gehoorzamen, ik volg de God waar ik in geloof en ik doe wat ik denk dat hij goed vindt.
God is almachtig en alwetend en hij is niets dan goedheid. Om de wil van God te volgen is daarom altijd goed voor een mens, daar kunnen we volledig op vertrouwen. Maar God spreekt niet direct tot ons. Er zijn mensen die de rol op zich hebben genomen om hem te vertegenwoordigen op aarde. Mensen zijn vaak onwetend en machteloos en ze neigen soms naar het goede en soms naar het kwade. Karen werd verteld dat de wereld buiten het klooster slecht was en er werd haar steeds ingepeperd dat ze een mislukkeling was die nergens voor deugde. Schuldgevoel werd er flink ingewreven en vriendschappen of contact met familie was verboden. Karen kreeg er anorexia van. Wat de nonnen haar gaven was het tegenovergestelde van wat een eenzame, onzekere, verwarde puber nodig heeft. Dat kan niet de wil van God zijn lijkt mij. Maar het probleem is: wie ben ik om dat te bepalen? Ik ben een mens met evenveel beperkingen als andere mensen, dus waarom zou ik beter weten wat God wil dan iemand anders? Toch zal ik niet blindelings een mens
gehoorzamen, ik volg de God waar ik in geloof en ik doe wat ik denk dat hij goed vindt.
