Levinas and multicultural society

Ik moest laatst denken aan Paul Sars, hoogleraar bij de Radboud Universiteit Nijmegen. Ik ken hem van toen ik bij de Universiteit van Amsterdam werkte om seminars en studiereizen voor secretarissen te organiseren. Hij heeft mij op een bepaald spoor gezet - door te vertellen over Emmanuel Levinas - en dat heeft een grote invloed op de richting die ik nu opga in mijn leven.

Verschillende lijnen komen bij elkaar: religie, filosofie (ethiek, ontmoeting,verantwoordelijkheid, Levinas), ontwikkelingssamenwerking en idealen (vrede / gerechtigheid). Ik ben nog aan het nadenken over hoe ik de lijnen in onderling verband onder woorden kan brengen en op welke manier dit van belang is voor onderbouwing van de missie / visie van Mensen met een Missie, waar ik sinds kort werk.

Voor nu zal ik alleen een paar uitspraken van Paul Sars uit een artikel citeren:

Uit zijn jeugd stamt Sars' katholieke geloof, met de overtuiging dat het leven au fond goed is. En dat mensen als broers en zussen zijn: "Je kunt een contract opzeggen, en dan ben je geen collega's meer. Maar je kunt niet zeggen dat je voor elkaar geen mensen meer bent. Er is een onopzegbare band tussen mensen als 'unieke kinderen van God'. Dat op elkaar aangewezen zijn, dat heeft me altijd erg aangesproken in de sociale leer van de kerk."

"Toen ik nog bij Studium Generale werkte, maakte iemand een keer de opmerking dat hij zich niet langer verantwoordelijk voelde voor de problematiek in de derdewereldlanden, omdat die principieel onoplosbaar is. Dat vond ik onthutsend. Toen dacht ik, je móet geëngageerd zijn. Dat is de olie in de samenleving. Het ging mij er dus niet zozeer om om allerlei aparte katholieke clubs overeind houden. Dat vind ik soms wel relevant, maar dat is niet de zin van de zaak. De zin van de zaak is: armoede en ongeluk blijven er, daar moet je dus de hele tijd aan blijven werken."